Er zijn nog enkele van onze laatste filmpjes die we nog niet op de blog hadden gezet. Dus bij deze doe ik dat hier even, aangezien ik toch niet veel nuttigs te doen heb hier in Belgenland. En dan moet Saratje haar daar ginder ver niet mee bezighouden! Vooral die van de watervallen zijn de moeite om even te bekijken!
Doe da nog goe saartje! Ik mis uuuuuuuu!!!!
Reina
Joyride cafe Sucre: http://www.youtube.com/watch?v=fyt0hk1ExgY
Uitzicht Sucre: http://www.youtube.com/watch?v=xWSIEfi8Pyc
Toffe groep: http://www.youtube.com/watch?v=V8qzNNj3XIo
Bus van Bolivia naar Argentina: http://www.youtube.com/watch?v=xzKR37gkvc4
Grens Bolivia-Argentina: http://www.youtube.com/watch?v=jv2PmpQAc8A
Cataratas de Iguazu 1: http://www.youtube.com/watch?v=aIz1YNSWueA
Cataratas de Iguazu 2: http://www.youtube.com/watch?v=SijS9lbUKMU
Cataratas de Iguazu 3: http://www.youtube.com/watch?v=oByto0-_aS0
Cataratas de Iguazu 4: http://www.youtube.com/watch?v=NysKd9W1MKE
zondag 1 juli 2007
woensdag 20 juni 2007
Ik ben thuis...
Hallo iedereen,
Op 17/06 vertrok ik vanuit Buenos Aires richting Rio de Janeiro. Het was voor mij verrschrikkelijk moeilijk om afscheid te nemen van Sarah en van alles wat we hebben meegemaakt. Eens door de gate betekende dat ik niet meer terugkon. Het was gedaan... . Aan deze mooie reis is voor mij dan een einde gekomen. En dat is toch wel hard.
Ik was al doodmoe, en na ongeveer 17 uur vliegen en 10 uur wachten in luchthavens, kon ik geen pap meer zeggen. Gelukkig stonden mijn ouders en ons Drika mij op te wachten in Zaventem.
Ondertussen ben ik dus al de 3e dag terug thuis en het doet toch verschrikkelijk raar. Mijn eigen bed, mijn eigen kamer, alles is proper!!! Dat ben ik niet meer gewoon en dat is natuurlijk wel leuk.
Anderzijds is het heel raar om hier te zijn. Alles is nog zoals het was en daardoor lijkt het wel alsof ik nooit ben weggeweest. Hoe raar dat ook mag klinken.
Maar ik ben zeker dat ik het snel genoeg weer gewoon zal worden. Ik hoop dat Sarah zich daar nog amuseert en vooral voorzichtig is. Ik kijk al uit naar augustus!!
Feliz viaje y cuidate!!
Besos Reina xxxxxxxxx
Op 17/06 vertrok ik vanuit Buenos Aires richting Rio de Janeiro. Het was voor mij verrschrikkelijk moeilijk om afscheid te nemen van Sarah en van alles wat we hebben meegemaakt. Eens door de gate betekende dat ik niet meer terugkon. Het was gedaan... . Aan deze mooie reis is voor mij dan een einde gekomen. En dat is toch wel hard.
Ik was al doodmoe, en na ongeveer 17 uur vliegen en 10 uur wachten in luchthavens, kon ik geen pap meer zeggen. Gelukkig stonden mijn ouders en ons Drika mij op te wachten in Zaventem.
Ondertussen ben ik dus al de 3e dag terug thuis en het doet toch verschrikkelijk raar. Mijn eigen bed, mijn eigen kamer, alles is proper!!! Dat ben ik niet meer gewoon en dat is natuurlijk wel leuk.
Anderzijds is het heel raar om hier te zijn. Alles is nog zoals het was en daardoor lijkt het wel alsof ik nooit ben weggeweest. Hoe raar dat ook mag klinken.
Maar ik ben zeker dat ik het snel genoeg weer gewoon zal worden. Ik hoop dat Sarah zich daar nog amuseert en vooral voorzichtig is. Ik kijk al uit naar augustus!!
Feliz viaje y cuidate!!
Besos Reina xxxxxxxxx
vrijdag 15 juni 2007
De tijd van afscheid nemen is gekomen... .
Na 5 maanden samen reizen is de tijd van afscheid nemen gekomen. Reina vertrekt op 17/06 terug naar België. Met lood in de schoenen vertrekt ze vanuit Buenos Aires, via Rio de Janeiro, via Madrid, terug naar Brussel.
We hebben samen een supertijd beleefd. Van Peru naar Bolivia, waar we lange tijd bleven, een weekje Chile, om uiteindelijk in Argentinië te belanden.
Hier hebben we de laatste 2 weken nog fantastische dingen gedaan. We bezochten de fameuze Cataratas de Iguazu, waar we allebei serieus van onder de indruk waren! Daarna vertrokken we naar Buenos Aires! Vol verwachtingen na al het goeds dat we over deze gigantische stad hadden gehoord! En fantastisch is het hier wel! Helemaal anders en niet te vergelijken met Bolivia of Peru.
We slapen hier nu al een kleine week bij Daniël, een Argentijnse jongen waarbij we dankzij Julián kunnen logeren. Hij neemt ons overal mee op trot waardoor we delen van de stad zien die we anders nooit zouden te zien krijgen. Onze benen zullen het geweten hebben... hehe.
Maar aan alle mooie dingen komt een einde...nog 1 dag.
Natuurlijk kijkt Reina er wel naar uit om iedereen in België terug te zien! Maar dit reisleventje achterlaten is toch niet zo makkelijk.
Sarah reist nog verder. Zij vertrekt pas in augustus terug naar België. Voor haar dus ook een grote verandering, want met wie moet ze nu lachen, wenen, lopen, stappen, dansen en vooral onnozele filmkes maken?!
We zullen elkaar heel hard missen maar we weten dat we allebei voor de rest van ons leven mooie herinneringen aan deze reis overhouden... .
Alleszins, we zorgen er samen met de toffe mensen in Buenos Aires voor dat het een onvergetelijke laatste avond van een onvergetelijke reis wordt!
Allerlaatste dikke zoenen van ons 2 samen
Sarah en Reina
xxx
We hebben samen een supertijd beleefd. Van Peru naar Bolivia, waar we lange tijd bleven, een weekje Chile, om uiteindelijk in Argentinië te belanden.
Hier hebben we de laatste 2 weken nog fantastische dingen gedaan. We bezochten de fameuze Cataratas de Iguazu, waar we allebei serieus van onder de indruk waren! Daarna vertrokken we naar Buenos Aires! Vol verwachtingen na al het goeds dat we over deze gigantische stad hadden gehoord! En fantastisch is het hier wel! Helemaal anders en niet te vergelijken met Bolivia of Peru.
We slapen hier nu al een kleine week bij Daniël, een Argentijnse jongen waarbij we dankzij Julián kunnen logeren. Hij neemt ons overal mee op trot waardoor we delen van de stad zien die we anders nooit zouden te zien krijgen. Onze benen zullen het geweten hebben... hehe.
Maar aan alle mooie dingen komt een einde...nog 1 dag.
Natuurlijk kijkt Reina er wel naar uit om iedereen in België terug te zien! Maar dit reisleventje achterlaten is toch niet zo makkelijk.
Sarah reist nog verder. Zij vertrekt pas in augustus terug naar België. Voor haar dus ook een grote verandering, want met wie moet ze nu lachen, wenen, lopen, stappen, dansen en vooral onnozele filmkes maken?!
We zullen elkaar heel hard missen maar we weten dat we allebei voor de rest van ons leven mooie herinneringen aan deze reis overhouden... .
Alleszins, we zorgen er samen met de toffe mensen in Buenos Aires voor dat het een onvergetelijke laatste avond van een onvergetelijke reis wordt!
Allerlaatste dikke zoenen van ons 2 samen
Sarah en Reina
xxx
donderdag 7 juni 2007
Nog een paar...
Jaa nog een paar filmkes..er moeten er nog veel komen maar internet is niet overal even goed duuus jullie zullen nog een beetje moeten wachten
besos
Amboro 2: http://www.youtube.com/watch?v=Eela_dgEUDE
Ons kamer in Sucre 1: http://www.youtube.com/watch?v=uRMGFHcHzps
Ons kamer in Sucre 2: http://www.youtube.com/watch?v=JeBj2V0j9OA
besos
Amboro 2: http://www.youtube.com/watch?v=Eela_dgEUDE
Ons kamer in Sucre 1: http://www.youtube.com/watch?v=uRMGFHcHzps
Ons kamer in Sucre 2: http://www.youtube.com/watch?v=JeBj2V0j9OA
donderdag 31 mei 2007
Foto's en filmpjes!
Na al die nieuwe avonturen dachten jullie toch niet dat we jullie zonder visueel materiaal zouden laten zitten zeker!
We hebben alweer een nieuwe site voor onze foto's moeten aanmaken! Met de toepasselijke naam "Boludonummer5" (klootzak nummer 5). Op de oude site staan ook nog enkele nieuwe foto's dus ga daar ook maar eens kijken, via de vorige foto die we er op hebben gezet eh!
Voorlopig nog maar 3 filmpjes, de rest volgt nog.
Geniet ervan!
Filmpjes:
Schattige Brenda: http://www.youtube.com/watch?v=kjoMEtdWvVg
In ons hostel, Sucre, 1: http://www.youtube.com/watch?v=KaDz-HR-ljg
Stappen in Amboro: http://www.youtube.com/watch?v=yNfZgzb0PA0
woensdag 30 mei 2007
Sucre en Sarah haar verjaardag!
De eerste dag in Sucre sliepen we veel om van de laatste emoties en de busrit van Santa Cruz te bekomen. En toen begon het... .
Op 24 mei, toen Sarah 24 jaar werd, gingen we naar het alombekende "Joyride café". Ambiance verzekerd!
We leerden er Katrien (een Gents meisje) kennen en zij nodigde ons uit om de dag erna mee haar verjaardag (jaja, ze verjaart een dagje na Sarah!) te komen vieren. Via deze manier leerden we 2 zotte Spanjaarden, 2 sympathieke Italianen, een Brits en een Israëlisch meisje kennen.
Sinds die avond deden we niet veel meer dan ons amuseren, lachen en feesten met die toffe groep! De cultuur, dinosaurussen en andere bezienswaardigheden in Sucre gingen aan ons voorbij.
Het was echt een super Sucre week!
Doodmoe en enkele adressen rijker vertrokken we maandag naar Tarija. Het is een gezellig stadje, overdag in de zon lekker warm, in de schaduw en ´s nachts ijskoud!
Vrijdag vertrekken we hier weer en laten we Bolivia na 3 maand met al zijn mooie herinneringen achter ons! Op naar Argentinië!!
Besitos!
(Voor degenen die het nog niet zagen, hieronder staat nog een stukje geschreven over onze laatste dagen in Santa Cruz)
Op 24 mei, toen Sarah 24 jaar werd, gingen we naar het alombekende "Joyride café". Ambiance verzekerd!
We leerden er Katrien (een Gents meisje) kennen en zij nodigde ons uit om de dag erna mee haar verjaardag (jaja, ze verjaart een dagje na Sarah!) te komen vieren. Via deze manier leerden we 2 zotte Spanjaarden, 2 sympathieke Italianen, een Brits en een Israëlisch meisje kennen.
Sinds die avond deden we niet veel meer dan ons amuseren, lachen en feesten met die toffe groep! De cultuur, dinosaurussen en andere bezienswaardigheden in Sucre gingen aan ons voorbij.
Het was echt een super Sucre week!
Doodmoe en enkele adressen rijker vertrokken we maandag naar Tarija. Het is een gezellig stadje, overdag in de zon lekker warm, in de schaduw en ´s nachts ijskoud!
Vrijdag vertrekken we hier weer en laten we Bolivia na 3 maand met al zijn mooie herinneringen achter ons! Op naar Argentinië!!
Besitos!
(Voor degenen die het nog niet zagen, hieronder staat nog een stukje geschreven over onze laatste dagen in Santa Cruz)
Afscheid Santa Cruz en bezoek Amboró
Na 2 toch wel zware maanden was het tijd om afscheid te nemen van het vrijwilligerswerk. We hebben vele herinneringen aan mooie momenten maar ook aan zwaardere en moeilijke momenten.
Het was niet altijd even gemakkelijk en bij sommige dingen stelden we ons wel vragen maar het was een ongelooflijk leerrijke ervaring, iets wat ons ongetwijfeld ons hele leven zal bijblijven!
De laatste dagen waren niet zoals we gedacht hadden. Er zijn dingen gebeurd die niet moesten gebeuren. Enkele jongens hebben ten opzichte van ons een grens overschreden, wat wij en de organisatie te ver vonden gaan. Door onze reactie hierop hopen we toch iets veranderd te hebben in de positieve zin.
Park Amboro:
Na het vrijwilligerswerk waren we wel toe aan een rustig weekendje weg.
We namen zo weinig mogelijk mee, trokken onze mooiste bottines aan en vertrokken richting Buena Vista; een klein dorpje dicht bij het nationaal park.
Natuurlijk konden we niet verwachten dat we mooi weer hadden, dus besloten we om maar 1 dag in de tropisch regenwoud-achtige omgeving door te brengen.
Het was ongelooflijk mooi, we waanden ons in de film "Apocalypto" (voor degene die hem gezien hebben, voor de anderen zeker doen!).
We zagen oneindig hoge, mooie bomen, tropische vegetatie, papegaaien, verschillende mooie vogels en ja, zelfs enkele aapjes!
Het was een ongelooflijk mooie en ontspannende dag. Na nog een nachtje in Buena Vista keerden we volledig uitgerust terug naar onze Boliviaanse familie om daar onze laatst dagen door te brengen.
Afscheid van onze Boliviaanse familie en santa Cruz:
Ze zijn met velen, ze zijn grappig, ze verzorgden ons goed, ze zien ons graag, ze zijn super, ze zijn onze Boliviaanse familie!
Met veel lawaai en zenuwachtig gedoe werden we naar het busstation gebracht. We werden voor het eerst in onze reis met veel tranen uitgezwaaid. Een heel mooi en warm afscheid! We weten dat we vanaf nu altijd welkom zijn. Ze noemen ons hun Belgische dochters, we moeten af en toe nog eens bellen om te laten weten dat we onze verdere busreizen en avonturen overleefd hebben.
Met elk een sjaal als regalo (geschenkje) rijker, lieten we Santa Cruz achter ons.
Een stad waar we toch veel mensen leerden kennen: de familie, Callecruz, de straatkinderen, Sara en Maarten, enkele andere vrijwilligers, de mensen van de supermarkt en het internetcafe en vele anderen.
Reina zorgde voor nog een laatste onvergetelijke herinnering in Santa Cruz! Vallen deed ze al veel maar dit sloeg toch wel alles!
3u voor ons vertrek gingen we met Genesis nog wat laatste inkopen doen. Toen we volgepakt terug buiten kwamen regende het zo hard dat er geen fatsoenlijke weg naar huis meer te vinden was. We liepen op een modderig paadje, plassen ontwijkend, naast een vuil, stinkend beekje. Sarah voorop met de zakken, Reina erachter met Genesis op haar arm, maar niet voor lang... .
Sarah hoorde een gil, draaide zich om en zag Reina, met Genesis nog steeds op haar arm, op haar knieën vallen en in slow motion op haar buik in de beek schuiven, ja ze gingen kopje onder!
Lachen was het gevolg, wij en de mensen die toevallig alles hadden zien gebeuren, kwamen niet meer bij van het lachen. Genesis stond er als bevroren bij... .
Toen de familie ons vuil en doorweekt zagen terugkomen, lagen ook zij strijk!
Een grappiger einde konden we ons niet voorstellen!!
Het was niet altijd even gemakkelijk en bij sommige dingen stelden we ons wel vragen maar het was een ongelooflijk leerrijke ervaring, iets wat ons ongetwijfeld ons hele leven zal bijblijven!
De laatste dagen waren niet zoals we gedacht hadden. Er zijn dingen gebeurd die niet moesten gebeuren. Enkele jongens hebben ten opzichte van ons een grens overschreden, wat wij en de organisatie te ver vonden gaan. Door onze reactie hierop hopen we toch iets veranderd te hebben in de positieve zin.
Park Amboro:
Na het vrijwilligerswerk waren we wel toe aan een rustig weekendje weg.
We namen zo weinig mogelijk mee, trokken onze mooiste bottines aan en vertrokken richting Buena Vista; een klein dorpje dicht bij het nationaal park.
Natuurlijk konden we niet verwachten dat we mooi weer hadden, dus besloten we om maar 1 dag in de tropisch regenwoud-achtige omgeving door te brengen.
Het was ongelooflijk mooi, we waanden ons in de film "Apocalypto" (voor degene die hem gezien hebben, voor de anderen zeker doen!).
We zagen oneindig hoge, mooie bomen, tropische vegetatie, papegaaien, verschillende mooie vogels en ja, zelfs enkele aapjes!
Het was een ongelooflijk mooie en ontspannende dag. Na nog een nachtje in Buena Vista keerden we volledig uitgerust terug naar onze Boliviaanse familie om daar onze laatst dagen door te brengen.
Afscheid van onze Boliviaanse familie en santa Cruz:
Ze zijn met velen, ze zijn grappig, ze verzorgden ons goed, ze zien ons graag, ze zijn super, ze zijn onze Boliviaanse familie!
Met veel lawaai en zenuwachtig gedoe werden we naar het busstation gebracht. We werden voor het eerst in onze reis met veel tranen uitgezwaaid. Een heel mooi en warm afscheid! We weten dat we vanaf nu altijd welkom zijn. Ze noemen ons hun Belgische dochters, we moeten af en toe nog eens bellen om te laten weten dat we onze verdere busreizen en avonturen overleefd hebben.
Met elk een sjaal als regalo (geschenkje) rijker, lieten we Santa Cruz achter ons.
Een stad waar we toch veel mensen leerden kennen: de familie, Callecruz, de straatkinderen, Sara en Maarten, enkele andere vrijwilligers, de mensen van de supermarkt en het internetcafe en vele anderen.
Reina zorgde voor nog een laatste onvergetelijke herinnering in Santa Cruz! Vallen deed ze al veel maar dit sloeg toch wel alles!
3u voor ons vertrek gingen we met Genesis nog wat laatste inkopen doen. Toen we volgepakt terug buiten kwamen regende het zo hard dat er geen fatsoenlijke weg naar huis meer te vinden was. We liepen op een modderig paadje, plassen ontwijkend, naast een vuil, stinkend beekje. Sarah voorop met de zakken, Reina erachter met Genesis op haar arm, maar niet voor lang... .
Sarah hoorde een gil, draaide zich om en zag Reina, met Genesis nog steeds op haar arm, op haar knieën vallen en in slow motion op haar buik in de beek schuiven, ja ze gingen kopje onder!
Lachen was het gevolg, wij en de mensen die toevallig alles hadden zien gebeuren, kwamen niet meer bij van het lachen. Genesis stond er als bevroren bij... .
Toen de familie ons vuil en doorweekt zagen terugkomen, lagen ook zij strijk!
Een grappiger einde konden we ons niet voorstellen!!
zondag 20 mei 2007
"Shutter"...
Thaise horror.
Wie had er ooit gedacht dat we in Zuid Amerika van Thaise horror zouden gaan houden, wij alleszins niet.
Aangezien we hier in Santa Cruz bij echte horrorfanaten logeren, kregen we al heel wat angstaanjagende films te zien.
Maar "Shutter" van Thaise makelij, sloeg toch wel alles... deze film gaan we nooit meer vergeten en ja...we moeten toegeven dat dit echt wel een goeie film is. Geen rondvliegend bloed of afgezaagde ledematen, wel slopende, in je broek schijtende, vel openkrabbende gilmomenten!
Mensen die niet van horror houden, ga hem toch maar ergens zoeken, zet u met zen allen gezellig dicht bijeen met goed veel boef voor de afleiding, neem iets in de omgeving waar je goed in kan knijpen en zelfs bijten (liefst niet iemand waar je indruk op wilt maken, want dan kan je het wel vergeten) steek desnoods een prop in u mond (of boef) ook een first-aid kit is niet overbodig en voor sommigen is het misschien verstandig een reanimatie cursus te volgen hehe!
Een echte aanrader!
Geniet ervan!
...en moest je ooit nekpijn hebben...
Wie had er ooit gedacht dat we in Zuid Amerika van Thaise horror zouden gaan houden, wij alleszins niet.
Aangezien we hier in Santa Cruz bij echte horrorfanaten logeren, kregen we al heel wat angstaanjagende films te zien.
Maar "Shutter" van Thaise makelij, sloeg toch wel alles... deze film gaan we nooit meer vergeten en ja...we moeten toegeven dat dit echt wel een goeie film is. Geen rondvliegend bloed of afgezaagde ledematen, wel slopende, in je broek schijtende, vel openkrabbende gilmomenten!
Mensen die niet van horror houden, ga hem toch maar ergens zoeken, zet u met zen allen gezellig dicht bijeen met goed veel boef voor de afleiding, neem iets in de omgeving waar je goed in kan knijpen en zelfs bijten (liefst niet iemand waar je indruk op wilt maken, want dan kan je het wel vergeten) steek desnoods een prop in u mond (of boef) ook een first-aid kit is niet overbodig en voor sommigen is het misschien verstandig een reanimatie cursus te volgen hehe!
Een echte aanrader!
Geniet ervan!
...en moest je ooit nekpijn hebben...
zondag 13 mei 2007
Nog enkele filmpjes
Voila, eindelijk nog eens wat nieuwe filmpjes...
De nieuwe foto's staan nog bij de laatste flickr site, zie kader hieronder.
Samaipata, Las Cuevas: http://www.youtube.com/watch?v=HXiCq_jtLTw
In de jeep: http://www.youtube.com/watch?v=tqLdHm3hKz4
Familieuitstap naar de Rio: http://www.youtube.com/watch?v=zpVBCEWEbR4
Abrazo
Reina y Sarah
De nieuwe foto's staan nog bij de laatste flickr site, zie kader hieronder.
Samaipata, Las Cuevas: http://www.youtube.com/watch?v=HXiCq_jtLTw
In de jeep: http://www.youtube.com/watch?v=tqLdHm3hKz4
Familieuitstap naar de Rio: http://www.youtube.com/watch?v=zpVBCEWEbR4
Abrazo
Reina y Sarah
zaterdag 5 mei 2007
Uitstapjes en uitspattingen...
Nog twee weken te gaan hier in het warme Santa Cruz, en het echte reizen begint weer!
Tussen het werken door hebben we ons wel weten bezig te houden.
We zijn enkele dagen naar Samaipata geweest,een twee a drie uur rijden vanuit Santa Cruz.
Het is een vallei met veel groen, op een hoogte van 1650 meter. Zalig om eens even niks te doen en de drukte van de stad te ontglippen.
Het dorpje is echt wel gezellig, mooi en aangenaam en de omgeving is echt super mooi!
We sliepen in een gezellig hostal, aten in gezellige barrekes en bezochten de watervallen "Las Cuevas" mooi mooi!
Het enige wat we niet wisten maar al snel door kregen was dat het daar tegen de avond serieus koud kon zijn. Wij jaja op onze "onafscheidelijke sleffers" die we geen dag in de steek laten liepen dan maar bibberend rond. Maar goed, het was meer dan de moeite!
Het weekend daarna nam onze boliviaanse familie ons mee op stap!
Met zen allen in de jeep ging niet dus de rest maar in de open kofferbak, wij dus ook samen met den "Drago" (hond) gezellig was het wel!
Het was een dag waar precies iedereen op stap ging, auto's volgeladen met bomma's kinderen en honden tot in de koffer toe (die ze gelukkig wel lieten open staan)zelfs het dak van de auto wordt hier gebruikt als zitplaats.
We gingen met zen allen naar de rivier om te picknicken en in het water te dobberen met de zotte Genesis (meisje van 6 jaar).
Het was echt wel gezellig en hebben heel wat afgelachen... de filmpjes en foto's volgen nog!
We zitten nu al ongeveer een goeie twee maand in Bolivia en hebben toch wel al veel zotte dingen gedaan zoals gaan stiekem gaan zwemmen in ons blootje in een volgeregende put (posa) bang dat er iemand ons zou zien en nog zo van die stoten...
In ieder geval het gaat nog altijd goed met ons, we leven nog altijd maar jammer genoeg gaat de mentale toestand er af en toe op achteruit (zot zijn we!).
Nog 2 blogs van andere belgische avonturiers die we hier tijdens ons vrijwilligerwerk leerden kennen.. misschien wel interessant om eens een kijkje te nemen:
liesbetjeroen.travellerspoint.com
www.saarmaart.be/
Tot de volgende!
Besos
Tussen het werken door hebben we ons wel weten bezig te houden.
We zijn enkele dagen naar Samaipata geweest,een twee a drie uur rijden vanuit Santa Cruz.
Het is een vallei met veel groen, op een hoogte van 1650 meter. Zalig om eens even niks te doen en de drukte van de stad te ontglippen.
Het dorpje is echt wel gezellig, mooi en aangenaam en de omgeving is echt super mooi!
We sliepen in een gezellig hostal, aten in gezellige barrekes en bezochten de watervallen "Las Cuevas" mooi mooi!
Het enige wat we niet wisten maar al snel door kregen was dat het daar tegen de avond serieus koud kon zijn. Wij jaja op onze "onafscheidelijke sleffers" die we geen dag in de steek laten liepen dan maar bibberend rond. Maar goed, het was meer dan de moeite!
Het weekend daarna nam onze boliviaanse familie ons mee op stap!
Met zen allen in de jeep ging niet dus de rest maar in de open kofferbak, wij dus ook samen met den "Drago" (hond) gezellig was het wel!
Het was een dag waar precies iedereen op stap ging, auto's volgeladen met bomma's kinderen en honden tot in de koffer toe (die ze gelukkig wel lieten open staan)zelfs het dak van de auto wordt hier gebruikt als zitplaats.
We gingen met zen allen naar de rivier om te picknicken en in het water te dobberen met de zotte Genesis (meisje van 6 jaar).
Het was echt wel gezellig en hebben heel wat afgelachen... de filmpjes en foto's volgen nog!
We zitten nu al ongeveer een goeie twee maand in Bolivia en hebben toch wel al veel zotte dingen gedaan zoals gaan stiekem gaan zwemmen in ons blootje in een volgeregende put (posa) bang dat er iemand ons zou zien en nog zo van die stoten...
In ieder geval het gaat nog altijd goed met ons, we leven nog altijd maar jammer genoeg gaat de mentale toestand er af en toe op achteruit (zot zijn we!).
Nog 2 blogs van andere belgische avonturiers die we hier tijdens ons vrijwilligerwerk leerden kennen.. misschien wel interessant om eens een kijkje te nemen:
liesbetjeroen.travellerspoint.com
www.saarmaart.be/
Tot de volgende!
Besos
vrijdag 20 april 2007
Filmpjes
1 keer vallen is niet genoeg: http://www.youtube.com/watch?v=JNJfVaZwihs
Bij ons "Thuis": http://www.youtube.com/watch?v=EAoI1o0FLDA
Bij ons "Thuis": http://www.youtube.com/watch?v=EAoI1o0FLDA
zaterdag 14 april 2007
Filmkes....uiteraard!
¡Hola allemaal!
Ja, uiteraard horen er bij een nieuwe verhaal nieuwe filmkes! En ze zijn de moeite, want de filmsterren uit de republica staan te schuiven om toch maar even op de camera te mogen... . Geniet ervan!
Op cafe in Santa Cruz: http://www.youtube.com/watch?v=S_kNpF_iZKQ
Toekan in Santa Cruz: http://www.youtube.com/watch?v=2K33nke7NYQ
Terrasje in Santa Cruz: http://www.youtube.com/watch?v=sBgYBfaAK8k
Conversatie in het donker: http://www.youtube.com/watch?v=o8vr3cHwinY
Zingende Joselito: http://www.youtube.com/watch?v=jN15bASbz_U
Capoeira in de republica: http://www.youtube.com/watch?v=bz-D0XnmsJc
Dansen met Martha: http://www.youtube.com/watch?v=BRrzIX4Xp1Y
Nog meer dans: http://www.youtube.com/watch?v=YA8P-vUSUo0
Verjaardagsfeest Calle Cruz: http://www.youtube.com/watch?v=49iVr1gR9Ds
Zingen voor de evrjaardag Calle Cruz: http://www.youtube.com/watch?v=O8viQkzGFls
Ja, uiteraard horen er bij een nieuwe verhaal nieuwe filmkes! En ze zijn de moeite, want de filmsterren uit de republica staan te schuiven om toch maar even op de camera te mogen... . Geniet ervan!
Op cafe in Santa Cruz: http://www.youtube.com/watch?v=S_kNpF_iZKQ
Toekan in Santa Cruz: http://www.youtube.com/watch?v=2K33nke7NYQ
Terrasje in Santa Cruz: http://www.youtube.com/watch?v=sBgYBfaAK8k
Conversatie in het donker: http://www.youtube.com/watch?v=o8vr3cHwinY
Zingende Joselito: http://www.youtube.com/watch?v=jN15bASbz_U
Capoeira in de republica: http://www.youtube.com/watch?v=bz-D0XnmsJc
Dansen met Martha: http://www.youtube.com/watch?v=BRrzIX4Xp1Y
Nog meer dans: http://www.youtube.com/watch?v=YA8P-vUSUo0
Verjaardagsfeest Calle Cruz: http://www.youtube.com/watch?v=49iVr1gR9Ds
Zingen voor de evrjaardag Calle Cruz: http://www.youtube.com/watch?v=O8viQkzGFls
vrijdag 13 april 2007
Santa Cruz, Vrijwilligerswerk,...
Het is weeral laaaaang geleden...
Een paar weken geleden zijn we in Santa Cruz aangekomen...
We namen de bus vanuit Cochabamba, en dat was weer de moeite!
We hadden eindelijk eens een goeie slaapbus (dachten we) maar al na 5
minuten liep het mis... de bus viel stil, vertrok, viel weer stil,...
en zo reden we 14 uur richting onze bestemming met een bang hartje. De
motor maakte namelijk er vreemde geluiden en waar zaten Reina en Sarah
juist? ja net boven de motor! Dus de eersten die de lucht in zouden
vliegen bij de ontploffing.
Maar goed, badend in het zweet van de warmte deze keer kwamen
uiteindelijk veilig aan in Santa Cruz, onze thuis voor een tijdje.
Daar verbleven we een weekje in een super hostal met 2 toekans, lekker
niks doen en genieten van onze laatste vrije tijd want daarna...
Vrijwilligerswerk:
Voor ongeveer 2 maand laten we het reizen even voor wat het is en ruilen het voor werk.
Maandagochtend (26/03) werden we vanuit ons hostel opgehaald door een busje van Calle Cruz. Allebei wel wat zenuwachtig want we zouden naar de "Republica de Calle Cruz gaan" We wisten dat het een jongenshuis was waar de jongens op vrijwillige basis naar toe kunnen komen, meer niet.
Na een uurtje hobbelen en bobbelen op zandwegen kwamen we ergens in the middle of nowhere toe. Velden en zandwegen zo ver je kon kijken, en snikheet. En daar ergens midden in zagen we enbkele gebouwen, met tuin en palmbomen, bloemen, joelende kinderen, koeien, paarden,... .
Toen het busje stopte sprongen er allemaal kinderen die blijkbaar van overal kwamen op de bus en gaven de leerkrachten (ja het is een busje dat elke dag leerkrachten van het centrum naar daar brengt) knuffels, zoenen en dergelijke. Wij werden onmiddelijk uit de bus gesleurd en onze rugzakken werden door enkele jongens gedragen. We werden bekeken, er werd gegiegeld en allerlei vragen werden gesteld.
De eerste dag was een beetje raar, in de voormiddag hebben de jongens van de republica samen met andere kinderen uit de buurt les, van half 9 tot 12. Daarna vertrekken de andere kinderen met een paardenkar naar huis. En elke dag blijven wij dan over met 17 jongens tussen de 7 en 16 jaar, samen met 2 vaste begeleiders.
Om de dag wisselen de begeleiders, ze blijven dus elk 1 nachtje slapen, wij 5 nachten.
Al gauw merkten we dat de jongens ontzettend lieve gastjes zijn die ongelooflijk dankbaar zijn dat ze in de republica zitten en dat wij komen om hen te helpen en te entertainen.
Alle jongens hebben ergens in Santa Cruz nog ouders, maar de situaties thuis zijn dikwijls schrijnend waardoor ze gaan lopen en zo in de criminaliteit en drugswereld terecht komen.
Maar dan komen ze op een of andere manier in contact met Calle Cruz en krijgen ze de keuze om op straat te blijven of om mee te gaan. Ze zijn er dus uit vrije wil en mogen vertrekken wanneer ze willen.
Ze leven ook in een heel strakke structuur, wat niet slecht is. Uiteraard voor ons was het aanpassen om mee te rollen in de routine.
Om 6u smorgens gaat de eerste bel, opstaan en douchen en mediteren in de kapel.
Om 7u ontbijt en afwas tot 8u.
Om half 9 komen de leerkrachten toe en begint de school. Tot 10u, snack voor iedereen tot half 11.
Les tot 12u30, dan vertrekken de andere kinderen.
Middageten om 13u15. Afwas.
Even vrije tijd.
Tot 16u werken voor school.
Tot 17u werken in de tuin, of met de koeien of gelijk wat (dikwijls zwaar werk, zoals het hele grasveld kortwieken met manchettes... Moeilijk! Voetbal tot 18u,
avondeten om 18u30, afwas en vrij.
En dan begint het feest!! Capoeira dansen tot 22u s avonds en man...die ventjes zijn goed in dansen, een plezier om naar te kijken en om mee te doen (op een totaal ander niveau maar allee...)!! En dan slapen.
Dus wij deden mee van smorgens tot savonds, we stonden 2 keer om 5u smorgens op om koeien te gaan melken, we volgen mee les, Lenguaje om ons spaans te verbeteren, we helpen de kokkin met eten klaarmaken, we wassen af, we helpen schooltaken maken,.... . En in de vrije tijd rijden we paard zonder zadel(pijnlijk trouwens) we spelen baseball en voetbal, we maken armbandjes met de jongens, we leggen van die haarbandjes in hun haar, we kijken naar de prachtige sterrenhemel en de maan, we krijgen steken van honderden muggen en slapen onder muskietennetten, we gaan gillend lopen als ze met allerlei vieze beestjes en dikke spinnen achter ons aanzitten en we proberen mee te dansen op het ritme dat ze ons aangeven!
Het is een enorme ervaring voor ons, een tijd om nooit meer te vergeten..
Maar na twee volle weken Republica waren we blij dat we eens een week iets anders konden doen. Het is heel vermoeiend om van smorgens vroeg tot savonds laat met hen bezig te zijn, want ze zijn niet altijd even lief.
Als we niet in de republica zitten, verblijven we bij een Boliviaanse familie, ook een hele ervaring, lieve en vriendelijke mensen!
Werken op de straat met de mobiele school is heel anders maar bevalt ons wel, hoewel we hierover nog niet veel kunnen zeggen, later volgt een uitgebreider verslag!
Nu moeten we ons haasten of het schooltje vertrekt zonder ons.
Hasta luego
xxx
Een paar weken geleden zijn we in Santa Cruz aangekomen...
We namen de bus vanuit Cochabamba, en dat was weer de moeite!
We hadden eindelijk eens een goeie slaapbus (dachten we) maar al na 5
minuten liep het mis... de bus viel stil, vertrok, viel weer stil,...
en zo reden we 14 uur richting onze bestemming met een bang hartje. De
motor maakte namelijk er vreemde geluiden en waar zaten Reina en Sarah
juist? ja net boven de motor! Dus de eersten die de lucht in zouden
vliegen bij de ontploffing.
Maar goed, badend in het zweet van de warmte deze keer kwamen
uiteindelijk veilig aan in Santa Cruz, onze thuis voor een tijdje.
Daar verbleven we een weekje in een super hostal met 2 toekans, lekker
niks doen en genieten van onze laatste vrije tijd want daarna...
Vrijwilligerswerk:
Voor ongeveer 2 maand laten we het reizen even voor wat het is en ruilen het voor werk.
Maandagochtend (26/03) werden we vanuit ons hostel opgehaald door een busje van Calle Cruz. Allebei wel wat zenuwachtig want we zouden naar de "Republica de Calle Cruz gaan" We wisten dat het een jongenshuis was waar de jongens op vrijwillige basis naar toe kunnen komen, meer niet.
Na een uurtje hobbelen en bobbelen op zandwegen kwamen we ergens in the middle of nowhere toe. Velden en zandwegen zo ver je kon kijken, en snikheet. En daar ergens midden in zagen we enbkele gebouwen, met tuin en palmbomen, bloemen, joelende kinderen, koeien, paarden,... .
Toen het busje stopte sprongen er allemaal kinderen die blijkbaar van overal kwamen op de bus en gaven de leerkrachten (ja het is een busje dat elke dag leerkrachten van het centrum naar daar brengt) knuffels, zoenen en dergelijke. Wij werden onmiddelijk uit de bus gesleurd en onze rugzakken werden door enkele jongens gedragen. We werden bekeken, er werd gegiegeld en allerlei vragen werden gesteld.
De eerste dag was een beetje raar, in de voormiddag hebben de jongens van de republica samen met andere kinderen uit de buurt les, van half 9 tot 12. Daarna vertrekken de andere kinderen met een paardenkar naar huis. En elke dag blijven wij dan over met 17 jongens tussen de 7 en 16 jaar, samen met 2 vaste begeleiders.
Om de dag wisselen de begeleiders, ze blijven dus elk 1 nachtje slapen, wij 5 nachten.
Al gauw merkten we dat de jongens ontzettend lieve gastjes zijn die ongelooflijk dankbaar zijn dat ze in de republica zitten en dat wij komen om hen te helpen en te entertainen.
Alle jongens hebben ergens in Santa Cruz nog ouders, maar de situaties thuis zijn dikwijls schrijnend waardoor ze gaan lopen en zo in de criminaliteit en drugswereld terecht komen.
Maar dan komen ze op een of andere manier in contact met Calle Cruz en krijgen ze de keuze om op straat te blijven of om mee te gaan. Ze zijn er dus uit vrije wil en mogen vertrekken wanneer ze willen.
Ze leven ook in een heel strakke structuur, wat niet slecht is. Uiteraard voor ons was het aanpassen om mee te rollen in de routine.
Om 6u smorgens gaat de eerste bel, opstaan en douchen en mediteren in de kapel.
Om 7u ontbijt en afwas tot 8u.
Om half 9 komen de leerkrachten toe en begint de school. Tot 10u, snack voor iedereen tot half 11.
Les tot 12u30, dan vertrekken de andere kinderen.
Middageten om 13u15. Afwas.
Even vrije tijd.
Tot 16u werken voor school.
Tot 17u werken in de tuin, of met de koeien of gelijk wat (dikwijls zwaar werk, zoals het hele grasveld kortwieken met manchettes... Moeilijk! Voetbal tot 18u,
avondeten om 18u30, afwas en vrij.
En dan begint het feest!! Capoeira dansen tot 22u s avonds en man...die ventjes zijn goed in dansen, een plezier om naar te kijken en om mee te doen (op een totaal ander niveau maar allee...)!! En dan slapen.
Dus wij deden mee van smorgens tot savonds, we stonden 2 keer om 5u smorgens op om koeien te gaan melken, we volgen mee les, Lenguaje om ons spaans te verbeteren, we helpen de kokkin met eten klaarmaken, we wassen af, we helpen schooltaken maken,.... . En in de vrije tijd rijden we paard zonder zadel(pijnlijk trouwens) we spelen baseball en voetbal, we maken armbandjes met de jongens, we leggen van die haarbandjes in hun haar, we kijken naar de prachtige sterrenhemel en de maan, we krijgen steken van honderden muggen en slapen onder muskietennetten, we gaan gillend lopen als ze met allerlei vieze beestjes en dikke spinnen achter ons aanzitten en we proberen mee te dansen op het ritme dat ze ons aangeven!
Het is een enorme ervaring voor ons, een tijd om nooit meer te vergeten..
Maar na twee volle weken Republica waren we blij dat we eens een week iets anders konden doen. Het is heel vermoeiend om van smorgens vroeg tot savonds laat met hen bezig te zijn, want ze zijn niet altijd even lief.
Als we niet in de republica zitten, verblijven we bij een Boliviaanse familie, ook een hele ervaring, lieve en vriendelijke mensen!
Werken op de straat met de mobiele school is heel anders maar bevalt ons wel, hoewel we hierover nog niet veel kunnen zeggen, later volgt een uitgebreider verslag!
Nu moeten we ons haasten of het schooltje vertrekt zonder ons.
Hasta luego
xxx
vrijdag 23 maart 2007
Nog...
Voila nog een paar filmpjes! Geniet ervan, jullie weten ondertussen al hoe het moet!
Dikke zoenen, Sarah en Reina
Treinstation Calama: http://www.youtube.com/watch?v=IDm_TqHTUGg
Afzien op de trein: http://www.youtube.com/watch?v=oVsQi4hUyHo
Doodmoe in Cochabamba: http://www.youtube.com/watch?v=r-dfJGqQZu0
Dikke zoenen, Sarah en Reina
Treinstation Calama: http://www.youtube.com/watch?v=IDm_TqHTUGg
Afzien op de trein: http://www.youtube.com/watch?v=oVsQi4hUyHo
Doodmoe in Cochabamba: http://www.youtube.com/watch?v=r-dfJGqQZu0
dinsdag 20 maart 2007
Oei nog een paar vergeten!!
Klappertanden in Chile, aan het zoutmeer: http://www.youtube.com/watch?v=ckSop124Ql8
Picknicken tijdens de jeeptrip: http://www.youtube.com/watch?v=NuEP--8dAYQ
Warmwaterbronnen 1: http://www.youtube.com/watch?v=LEdtDNqtCXE
Warmwaterbronnen 2: http://www.youtube.com/watch?v=zfpGB5xCyS8
Oke, hopelijk ist nu echt alles, want amai! Veel werk gehad ze!!
Dikke zoenen, Sarah en Reina
Picknicken tijdens de jeeptrip: http://www.youtube.com/watch?v=NuEP--8dAYQ
Warmwaterbronnen 1: http://www.youtube.com/watch?v=LEdtDNqtCXE
Warmwaterbronnen 2: http://www.youtube.com/watch?v=zfpGB5xCyS8
Oke, hopelijk ist nu echt alles, want amai! Veel werk gehad ze!!
Dikke zoenen, Sarah en Reina
En dan nu...de filmpjes!
We zijn al superblij dat de foto erop staat!
Nog even vlug over onze dagen in Chile:
We hebben enkele superdagen beleeft in San Pedro(aka Perro, door de vele straathonden) de Atacama. We zijn gaan "zwemmen" in een zoutmeer, drijven dus want het water bevat 80% zout!
We zijn in "Valle de la Luna" naar de prachtige zonsondergang gaan kijken!
En...we zijn gaan sandboarden! Echt super! Natuurlijk waren wij van onze groep de beste! We werden zelfs de pro's genoemd!!
We leerden dus wel de juiste mensen kennen die ons naar alle toffe dingen meenamen!
Een vakantie binnen ons vakantie!
Daarna namen we de "helse trein" van Calama naar Uyuni (Bolivia). Echt verschrikkelijk! 20 uur met je benen waar ze niet moeten zitten en het was ijskoud 's nachts!! We vertrokken om 12 uur 's nachts en normaalgezien zouden we tegen 15 uur de volgende dag toekomen, het werd uiteindelijk 20 u 's avonds! De trein was volgeladen met vanalle rommel dat de lokale mensen blijkbaar meesmokkelen over de grens. Zelfs een ijskast versperde ons de weg... .
Terug in Uyuni rustten we 2 daagjes uit en namen daarna de rammelbus naar Cochabamba. Zelfde verhaal, weinig slapen en ijskoud!!
Doodmoe kwamen we hier aan en gingen we uren op zoek naar een hostel.
Na ons schoonheidsslaapje wilden we graag iets lekkers eten maar blijkbaar zijn hier alleen maar fastfoodketens! Verschrikkelijk! Gelukkig vonden we gisteren iets beter om te eten.
Straks nemen we de nachtbus naar Santa Cruz waar we dan uiteindelijk aan het vrijwilligerswerk gaan beginnen, hopelijk... .
Geniet van de filmpjes en de vele foto's en tot de volgende keer!!
Helse trein: http://www.youtube.com/watch?v=EAQCGAVOJbg
Sprekende schoen: http://www.youtube.com/watch?v=7XG5X5p_zYs
Nachtelijke escapades: http://www.youtube.com/watch?v=IXzy4M0vDRo
Sandboarden: http://www.youtube.com/watch?v=TyoGfB10RWA
Nog even vlug over onze dagen in Chile:
We hebben enkele superdagen beleeft in San Pedro(aka Perro, door de vele straathonden) de Atacama. We zijn gaan "zwemmen" in een zoutmeer, drijven dus want het water bevat 80% zout!
We zijn in "Valle de la Luna" naar de prachtige zonsondergang gaan kijken!
En...we zijn gaan sandboarden! Echt super! Natuurlijk waren wij van onze groep de beste! We werden zelfs de pro's genoemd!!
We leerden dus wel de juiste mensen kennen die ons naar alle toffe dingen meenamen!
Een vakantie binnen ons vakantie!
Daarna namen we de "helse trein" van Calama naar Uyuni (Bolivia). Echt verschrikkelijk! 20 uur met je benen waar ze niet moeten zitten en het was ijskoud 's nachts!! We vertrokken om 12 uur 's nachts en normaalgezien zouden we tegen 15 uur de volgende dag toekomen, het werd uiteindelijk 20 u 's avonds! De trein was volgeladen met vanalle rommel dat de lokale mensen blijkbaar meesmokkelen over de grens. Zelfs een ijskast versperde ons de weg... .
Terug in Uyuni rustten we 2 daagjes uit en namen daarna de rammelbus naar Cochabamba. Zelfde verhaal, weinig slapen en ijskoud!!
Doodmoe kwamen we hier aan en gingen we uren op zoek naar een hostel.
Na ons schoonheidsslaapje wilden we graag iets lekkers eten maar blijkbaar zijn hier alleen maar fastfoodketens! Verschrikkelijk! Gelukkig vonden we gisteren iets beter om te eten.
Straks nemen we de nachtbus naar Santa Cruz waar we dan uiteindelijk aan het vrijwilligerswerk gaan beginnen, hopelijk... .
Geniet van de filmpjes en de vele foto's en tot de volgende keer!!
Helse trein: http://www.youtube.com/watch?v=EAQCGAVOJbg
Sprekende schoen: http://www.youtube.com/watch?v=7XG5X5p_zYs
Nachtelijke escapades: http://www.youtube.com/watch?v=IXzy4M0vDRo
Sandboarden: http://www.youtube.com/watch?v=TyoGfB10RWA
Er zijn nieuwe filmjes!! Inderdaad, over onze 3-daagse jeeptrip onder andere, sandboarden, warmwaterbronnen en nog veel meer! (die komen er straks op)
Geniet ervan!
Ga ook nog eens kijken op de fotosite (zie februari), er staan een paar nieuwe foto's op, de rest van de nieuwe zijn te vinden op de nieuwe foto hier. (Als het lukt...)
woensdag 14 maart 2007
Uyuni, kontpijn, Jeeptrip, wodka, frontera,genieten, drijven, zonsondergang, sandboarden en nog veel meer...
Ok waar moeten we beginnen, lang niet geschreven en zoveel gedaan...
Bij het begin dan maar...
Bus naar Uyuni:
Zwaar, rammel rammel rammel, koud koud koud, lachen, slapen... neeje da ni!
Na ongeveer 14 uur kwamen we doodmoe en dooreengeschud aan in Uyuni. We vonden een goed hostel en kropen in ons bed, eindelijk!
Uyuni is een klein 'gat' dat zoals velen leeft van de toeristen die naar Salar de Uyuni willen...Wij dus ook!
Na lang twijfelen vonden we de volgende dag een agentschap voor onze 3 daagse jeeptrip naar Salar de Uyuni en overzet naar Chile!
Natuurlijk moesten er nog andere mensen mee, wat het alleen maar leuker zou maken.
Ze vertelden ons dat er 2 Australische chicos mee zouden gaan, da zagen we wel zitten.
Maar niets was minder waar. We hadden ons al op het ergste voorbereid door te speculeren over wie het al dan niet zou kunnen zijn, maar dit overtrof alles.
Om half 11 vertrok onze jeep, en ja toen kwam het moment van de waarheid: we zagen 4 prachtige verschijningen op ons afkomen... ze waren groot, ze waren breed, ze waren donker..of toch niet, ze waren pools, ze waren zat, ze hadden snorren (of toch bijna allemaal) en ze waren oud, kortom we lagen plat van't lachen!
2 mannen en 2 vrouwen.
Maar de trip was echt super!
We zagen enorme zoutvlaktes, woestijnen, miljoenen sterren, gekleurde meren, flamingo's, geisers en namen een heerlijk bad in een warmwaterbron van 40 graden terwijl het buiten aan het vriezen was en het net licht begon te worden!
We hebben zoveel mooie dingen gezien en gedaan, dat het moeilijk is om alles te beschrijven.
Aan de andere kant hebben we 2 nachten geen oog dicht gedaan door de nooit eerder gehoord hard snurkende polen, maar hoe Reina ook riep en met haar pillamp scheen, niets bleek te helpen!
Na een vermoeiende reis werden we midden in de woestijn afgezet aan de grens met Chile.
Het was van daaruit maar een busrit van een klein uurtje, maar het verschil was al meteen te merken. Wegen die geasfalteerd zijn, verkeersborden, grotere mensen (en dikkere), temperatuur die ineens de hoogte in schoot, het voelde meteen veel europeser aan.
Het vervolg van Chile, San Pedro de Atacama krijgen jullie morgen of een van de dagen. Hou jullie al maar vast!
Besitos
reina y Sarah
Bij het begin dan maar...
Bus naar Uyuni:
Zwaar, rammel rammel rammel, koud koud koud, lachen, slapen... neeje da ni!
Na ongeveer 14 uur kwamen we doodmoe en dooreengeschud aan in Uyuni. We vonden een goed hostel en kropen in ons bed, eindelijk!
Uyuni is een klein 'gat' dat zoals velen leeft van de toeristen die naar Salar de Uyuni willen...Wij dus ook!
Na lang twijfelen vonden we de volgende dag een agentschap voor onze 3 daagse jeeptrip naar Salar de Uyuni en overzet naar Chile!
Natuurlijk moesten er nog andere mensen mee, wat het alleen maar leuker zou maken.
Ze vertelden ons dat er 2 Australische chicos mee zouden gaan, da zagen we wel zitten.
Maar niets was minder waar. We hadden ons al op het ergste voorbereid door te speculeren over wie het al dan niet zou kunnen zijn, maar dit overtrof alles.
Om half 11 vertrok onze jeep, en ja toen kwam het moment van de waarheid: we zagen 4 prachtige verschijningen op ons afkomen... ze waren groot, ze waren breed, ze waren donker..of toch niet, ze waren pools, ze waren zat, ze hadden snorren (of toch bijna allemaal) en ze waren oud, kortom we lagen plat van't lachen!
2 mannen en 2 vrouwen.
Maar de trip was echt super!
We zagen enorme zoutvlaktes, woestijnen, miljoenen sterren, gekleurde meren, flamingo's, geisers en namen een heerlijk bad in een warmwaterbron van 40 graden terwijl het buiten aan het vriezen was en het net licht begon te worden!
We hebben zoveel mooie dingen gezien en gedaan, dat het moeilijk is om alles te beschrijven.
Aan de andere kant hebben we 2 nachten geen oog dicht gedaan door de nooit eerder gehoord hard snurkende polen, maar hoe Reina ook riep en met haar pillamp scheen, niets bleek te helpen!
Na een vermoeiende reis werden we midden in de woestijn afgezet aan de grens met Chile.
Het was van daaruit maar een busrit van een klein uurtje, maar het verschil was al meteen te merken. Wegen die geasfalteerd zijn, verkeersborden, grotere mensen (en dikkere), temperatuur die ineens de hoogte in schoot, het voelde meteen veel europeser aan.
Het vervolg van Chile, San Pedro de Atacama krijgen jullie morgen of een van de dagen. Hou jullie al maar vast!
Besitos
reina y Sarah
maandag 5 maart 2007
Chau La Paz...
¡Hola todos!
Tja, eindelijk, eindelijk na 2 weken vertrekken we morgen uit La Paz! We waren van plan om van hieruit naar Coroico te gaan, in afwachting van Santa Cruz, waar we door de overvloedige regen nog steeds niet geraken.
Maar... natuurlijk kon alles niet zomaar vlotjes verlopen!
Gisteren kreeg Sarah een mailtje van haar papa waarin stond dat we toch zeker eens moesten checken op ons paspoort voor hoe lang we hier in Bolivia mogen blijven. We waren er vrij gerust in dat dat voor 90 dagen was. Maar we keken het toch maar eens na...en wat bleek? We hebben een stempel die ons toelating geeft voor 30 dagen.
Wat dus betekent dat we hier ten laatste op 15/03 buiten moeten zijn!
Grote veranderingen in ons planning dus! In plaats van op ons gemakje naar Coroico en eventueel Cochabamba te gaan, vertrekken we morgenavond naar Uyuni. Een
13 uur-durende busrit, deze keer niet in een comfortable slaapbus zoals in Peru.
We waren zowieso wel van plan om eind april, begin mei naar Uyuni te gaan en daar een 3-daagse jeeptocht naar Salar de Uyuni(enorme zoutvlaktes en gekleurde meren ongeveer even groot als half belgie) te doen.
Maar we hebben dus beslist om dat deze week al te doen omdat het van daaruit gemakkelijk is om over de grens met Chili te gaan. Dat is nodig zodat we opnieuw Bolivia binnen kunnen, dit keer hopelijk wel met een stempel voor 90 dagen... .
Tegen die tijd zijn we toch al weer een weekje verder en hopelijk geraken we dan wel in Santa Cruz, als de weergoden ons gunstig gezind zijn natuurlijk.
Maar dus, morgen vertrekken we uit La Paz, toch allebei met een beetje spijt in ons hart. Ook al is het een grote, vuile, stinkende en soms gevaarlijke stad, we voelen ons hier ondertussen al wel echt thuis. Ons leuk Hostelleke met onze slaapkast die volgestouwd is met allerlei rommel... . Ja we hebben het hier echt wel goed gehad. En ook wel enkele mensen leren kennen, die ondertussen al wel weer vertrokken zijn.
Gisteren zagen we in de plaatselijke bioscoop een ongelooflijk aangrijpende docufilm over kinderen die in de mijnen van Potosí werken "El minero del diablo". We waren er echt van onder de indruk dus als je hem in Belgie kan vinden, zeker naar kijken! Ga maar eens kijken op www.thedevilsminer.com!
Op naar het volgende avontuur dus, en het zal ons goed doen ook want eerlijk gezegd zijn we stilaan een beetje lui aan het worden omdat we hier zoveel tijd hebben.
Alleszinds, bedankt papa van Sarah, moesten we jou en je goede raad niet hebben gehad zaten we wel dik in de problemen... . Hihihihi beginnersfoutje zullen we het maar noemen he!
Dikke zoenen, Sarah en Reina
Tja, eindelijk, eindelijk na 2 weken vertrekken we morgen uit La Paz! We waren van plan om van hieruit naar Coroico te gaan, in afwachting van Santa Cruz, waar we door de overvloedige regen nog steeds niet geraken.
Maar... natuurlijk kon alles niet zomaar vlotjes verlopen!
Gisteren kreeg Sarah een mailtje van haar papa waarin stond dat we toch zeker eens moesten checken op ons paspoort voor hoe lang we hier in Bolivia mogen blijven. We waren er vrij gerust in dat dat voor 90 dagen was. Maar we keken het toch maar eens na...en wat bleek? We hebben een stempel die ons toelating geeft voor 30 dagen.
Wat dus betekent dat we hier ten laatste op 15/03 buiten moeten zijn!
Grote veranderingen in ons planning dus! In plaats van op ons gemakje naar Coroico en eventueel Cochabamba te gaan, vertrekken we morgenavond naar Uyuni. Een
13 uur-durende busrit, deze keer niet in een comfortable slaapbus zoals in Peru.
We waren zowieso wel van plan om eind april, begin mei naar Uyuni te gaan en daar een 3-daagse jeeptocht naar Salar de Uyuni(enorme zoutvlaktes en gekleurde meren ongeveer even groot als half belgie) te doen.
Maar we hebben dus beslist om dat deze week al te doen omdat het van daaruit gemakkelijk is om over de grens met Chili te gaan. Dat is nodig zodat we opnieuw Bolivia binnen kunnen, dit keer hopelijk wel met een stempel voor 90 dagen... .
Tegen die tijd zijn we toch al weer een weekje verder en hopelijk geraken we dan wel in Santa Cruz, als de weergoden ons gunstig gezind zijn natuurlijk.
Maar dus, morgen vertrekken we uit La Paz, toch allebei met een beetje spijt in ons hart. Ook al is het een grote, vuile, stinkende en soms gevaarlijke stad, we voelen ons hier ondertussen al wel echt thuis. Ons leuk Hostelleke met onze slaapkast die volgestouwd is met allerlei rommel... . Ja we hebben het hier echt wel goed gehad. En ook wel enkele mensen leren kennen, die ondertussen al wel weer vertrokken zijn.
Gisteren zagen we in de plaatselijke bioscoop een ongelooflijk aangrijpende docufilm over kinderen die in de mijnen van Potosí werken "El minero del diablo". We waren er echt van onder de indruk dus als je hem in Belgie kan vinden, zeker naar kijken! Ga maar eens kijken op www.thedevilsminer.com!
Op naar het volgende avontuur dus, en het zal ons goed doen ook want eerlijk gezegd zijn we stilaan een beetje lui aan het worden omdat we hier zoveel tijd hebben.
Alleszinds, bedankt papa van Sarah, moesten we jou en je goede raad niet hebben gehad zaten we wel dik in de problemen... . Hihihihi beginnersfoutje zullen we het maar noemen he!
Dikke zoenen, Sarah en Reina
vrijdag 2 maart 2007
Nog, nog, nog...
Voorlopig de laatste 2 filmpjes, we hebben besloten onze filmverslaving even onder controle te houden, we zien wel hoe het lukt.
Oh ja, als er iemand is die verstaat wat Oliver (de zwitser in het 2e filmpje) allemaal zegt, laats het ons zeker weten, we zijn benieuwd!
Modeshow: http://www.youtube.com/watch?v=WegAnD4hKsU
Op cafe met de "Suisse": http://www.youtube.com/watch?v=f-7_qujf_1M
xxxxxx
Oh ja, als er iemand is die verstaat wat Oliver (de zwitser in het 2e filmpje) allemaal zegt, laats het ons zeker weten, we zijn benieuwd!
Modeshow: http://www.youtube.com/watch?v=WegAnD4hKsU
Op cafe met de "Suisse": http://www.youtube.com/watch?v=f-7_qujf_1M
xxxxxx
donderdag 1 maart 2007
Wat hadden jullie nu gedacht?! Nog filmpjes natuurlijk!
Ja we weten ons hier in La Paz wel te amuseren met de verschillende mogelijkheden van onze fototoestellen... .
Verder in La Paz doen we niet veel, buiten luilakken en lekker gaan eten. Door de overvloedige regen geraken we voorlopig niet in Santa Cruz waar we vrijwilligerswerk gaan doen. Daarom blijven we nog iets langer dan gepland in La Paz, en van hieruit nemen we dan ook nog een bochtje via Coroico, om dan hopelijk van daaruit toch binnen een week of 2 in Santa Cruz te geraken. Uiteraard houden we jullie op de hoogte van onze verdere avonturen!
De "estrellitas"-filmpjes moeten echt in volgorde bekeken worden. Waarschijnlijk begrijpen jullie niet wat er allemaal gebeurd in het 2e en 3e filmpje. Kort gezegd, er vloog een sterretje van mond naar hand...hehe met veel gegier tot gevolg.
Schuilen onder de manta: http://www.youtube.com/watch?v=5YNuf-cisZs
Estrellitas 1: http://www.youtube.com/watch?v=2eocd3otxAk
Estrellitas 2: http://www.youtube.com/watch?v=O-At9fS_vRs
Estrellitas 3: http://www.youtube.com/watch?v=rAqwhQo7Uw4
¡Chau!
Verder in La Paz doen we niet veel, buiten luilakken en lekker gaan eten. Door de overvloedige regen geraken we voorlopig niet in Santa Cruz waar we vrijwilligerswerk gaan doen. Daarom blijven we nog iets langer dan gepland in La Paz, en van hieruit nemen we dan ook nog een bochtje via Coroico, om dan hopelijk van daaruit toch binnen een week of 2 in Santa Cruz te geraken. Uiteraard houden we jullie op de hoogte van onze verdere avonturen!
De "estrellitas"-filmpjes moeten echt in volgorde bekeken worden. Waarschijnlijk begrijpen jullie niet wat er allemaal gebeurd in het 2e en 3e filmpje. Kort gezegd, er vloog een sterretje van mond naar hand...hehe met veel gegier tot gevolg.
Schuilen onder de manta: http://www.youtube.com/watch?v=5YNuf-cisZs
Estrellitas 1: http://www.youtube.com/watch?v=2eocd3otxAk
Estrellitas 2: http://www.youtube.com/watch?v=O-At9fS_vRs
Estrellitas 3: http://www.youtube.com/watch?v=rAqwhQo7Uw4
¡Chau!
woensdag 28 februari 2007
Nog wat filmpkes!!
Reina op de wc: http://www.youtube.com/watch?v=lB5bWa0cKgM
Ons slaapkast: http://www.youtube.com/watch?v=9wfvfFFoOqM
Eten met Italia: http://www.youtube.com/watch?v=QLMGD2DbiCI
Eerste poging Tiahuanaco: http://www.youtube.com/watch?v=rUXccUl4kx0
Nog zotter dan zot: http://www.youtube.com/watch?v=zP6nKS5nrc4
Ons slaapkast: http://www.youtube.com/watch?v=9wfvfFFoOqM
Eten met Italia: http://www.youtube.com/watch?v=QLMGD2DbiCI
Eerste poging Tiahuanaco: http://www.youtube.com/watch?v=rUXccUl4kx0
Nog zotter dan zot: http://www.youtube.com/watch?v=zP6nKS5nrc4
dinsdag 27 februari 2007
Nog een filmpje, jaja we blijven geven!
Nog ene heeel kort filmpje, we hebben er nog veel leuke maar die krijgen we er voorlopig niet op... .
Dikke zoenen
Dansensde Sarah: http://www.youtube.com/watch?v=zRRPlsGnwjI
Dikke zoenen
Dansensde Sarah: http://www.youtube.com/watch?v=zRRPlsGnwjI
vrijdag 23 februari 2007
Meer filmpjes!!
Hola iedereen, hier kunnen jullie nog enkele leuke (voor ons toch...) filmpjes bekijken. Geniet ervan en vergeet weer het geluid niet!
(Mensen die niet goed weten hoe het juist werkt, kopieer het adres, en plak het in u internetbalk en dan komt het vanzelf, veel succes!)
Islas Flotantes: http://www.youtube.com/watch?v=GlJ9nuiSJjI
Slaapzakkenrace: http://www.youtube.com/watch?v=1eiEibP0WtU
Chique gaan eten zonder geld: http://www.youtube.com/watch?v=aF9YgB9x2Ug
Test test: http://www.youtube.com/watch?v=Y88ioVxRZO0
Keelpijn!: http://www.youtube.com/watch?v=KJwHD7MsNIw
(Mensen die niet goed weten hoe het juist werkt, kopieer het adres, en plak het in u internetbalk en dan komt het vanzelf, veel succes!)
Islas Flotantes: http://www.youtube.com/watch?v=GlJ9nuiSJjI
Slaapzakkenrace: http://www.youtube.com/watch?v=1eiEibP0WtU
Chique gaan eten zonder geld: http://www.youtube.com/watch?v=aF9YgB9x2Ug
Test test: http://www.youtube.com/watch?v=Y88ioVxRZO0
Keelpijn!: http://www.youtube.com/watch?v=KJwHD7MsNIw
woensdag 21 februari 2007
De verdere gebeurtenissen in Copacabana. We hebben er in totaal 5 leuke, kalme dagjes gehad.
Onze 2e dag daar was echt verschrikkelijk vermoeiend: we stonden op tegen 12 uur, lekker lang ontbeten in een supergezellig tuintje. Waarna we ons luie kont nog net konden verplaatsen naar een ander gezellig terrasje aan het water.
Daarna vonden we het wel genoeg geweest en dachten we dat we toch eens iets actief moesten doen. Zo gezegd zo gedaan, we belandden met onze luie kont in een waterfietsding. Het volgende uur dobberden we rond op het Titicacameer met een zalig zonnetje boven ons hoofd.
Na al dat gesport kregen we natuurlijk wel zin in een pintje, dus op naar het volgende terrasje... . Tot zo ver die dag.
De dag erna was al een pak beter. Vroeg opgestaan (6uur!!) en op de boot naar Isla Del Sol! Entertainment genoeg! Een super trage boottocht met enkele medepassagiers die al 2 dagen aan een stuk zat waren. Gezellig dus.
Op het eiland toegekomen moest Reina DRINGEND de plaatselijke ¨Baño¨ onveilig gaan maken... .
Het was ongelooflijk mooi weer en we ploften onszelf op het plaatselijke kleine strandje voor een uur of 2. Het was echt wel de moeite. Aan de andere kant van het eiland was er veel groen en een gezellig sfeertje.
Terug in Copacabana gingen we iets lekkers eten en daarna iets drinken in een supergezellig barreke! Er was een optreden van de plaatselijke muzikanten en al gauw liep het er vol. Leuk dus.
Niet zo leuk was dat ons geld op was en door het carnaval feest was de enige bank toch wel gesloten zeker!! Aiaiai! En een geldautomaat...tuurlijk niet!
Uit pure noodzaak moesten we gaan eten in het enige restaurant waar we met Visa konden betalen...in een chique hotel.
Lekker was het niet (vraag maar aan Sarah...), duur een beetje, maar kom, we konden met Visa betalen en zo met ons laatste geld een busticketje naar La Paz betalen!
Gelukkig hebben ze in La Paz wel bankautomaten en kwam alles in orde.
La Paz is echt een gigantisch grote stad en dus veel dingen om te zien. Gemakkelijk om daguitstappen te doen want er is veel moois in de buurt.
Daar gaan we ons de volgende dagen dus mee bezig houden!
Oh ja, nog een ding dat ons opvalt in alle steden die we tot nu toe al hebben gezien is... ZE ZIJN VUIL!!!! De mensen gooien alles op de grond, ook al staat er een vuilbak naast hun neus. En zo macheert da nie eeeeh!! Want da stinkt! En da is vies om door te lopen. Maar ja wie zijn wij om het ze te leren?
Hasta luego!
Onze 2e dag daar was echt verschrikkelijk vermoeiend: we stonden op tegen 12 uur, lekker lang ontbeten in een supergezellig tuintje. Waarna we ons luie kont nog net konden verplaatsen naar een ander gezellig terrasje aan het water.
Daarna vonden we het wel genoeg geweest en dachten we dat we toch eens iets actief moesten doen. Zo gezegd zo gedaan, we belandden met onze luie kont in een waterfietsding. Het volgende uur dobberden we rond op het Titicacameer met een zalig zonnetje boven ons hoofd.
Na al dat gesport kregen we natuurlijk wel zin in een pintje, dus op naar het volgende terrasje... . Tot zo ver die dag.
De dag erna was al een pak beter. Vroeg opgestaan (6uur!!) en op de boot naar Isla Del Sol! Entertainment genoeg! Een super trage boottocht met enkele medepassagiers die al 2 dagen aan een stuk zat waren. Gezellig dus.
Op het eiland toegekomen moest Reina DRINGEND de plaatselijke ¨Baño¨ onveilig gaan maken... .
Het was ongelooflijk mooi weer en we ploften onszelf op het plaatselijke kleine strandje voor een uur of 2. Het was echt wel de moeite. Aan de andere kant van het eiland was er veel groen en een gezellig sfeertje.
Terug in Copacabana gingen we iets lekkers eten en daarna iets drinken in een supergezellig barreke! Er was een optreden van de plaatselijke muzikanten en al gauw liep het er vol. Leuk dus.
Niet zo leuk was dat ons geld op was en door het carnaval feest was de enige bank toch wel gesloten zeker!! Aiaiai! En een geldautomaat...tuurlijk niet!
Uit pure noodzaak moesten we gaan eten in het enige restaurant waar we met Visa konden betalen...in een chique hotel.
Lekker was het niet (vraag maar aan Sarah...), duur een beetje, maar kom, we konden met Visa betalen en zo met ons laatste geld een busticketje naar La Paz betalen!
Gelukkig hebben ze in La Paz wel bankautomaten en kwam alles in orde.
La Paz is echt een gigantisch grote stad en dus veel dingen om te zien. Gemakkelijk om daguitstappen te doen want er is veel moois in de buurt.
Daar gaan we ons de volgende dagen dus mee bezig houden!
Oh ja, nog een ding dat ons opvalt in alle steden die we tot nu toe al hebben gezien is... ZE ZIJN VUIL!!!! De mensen gooien alles op de grond, ook al staat er een vuilbak naast hun neus. En zo macheert da nie eeeeh!! Want da stinkt! En da is vies om door te lopen. Maar ja wie zijn wij om het ze te leren?
Hasta luego!
dinsdag 20 februari 2007
donderdag 15 februari 2007
Eerste filmpje...
Als het goed gaat kunnen jullie hier een van onze eerste filmpjes zien!
Geluid aanzetten!!!!!!
http://www.youtube.com/watch?v=ElAfu91uchQ
Geluid aanzetten!!!!!!
http://www.youtube.com/watch?v=ElAfu91uchQ
Puno, el fin de Peru/Copacabana, el principio de BOLIVIA
¡Hola todos!
Jaja we weten het, het is weer een tijdje geleden.
We zijn Puno binnengegaan na een leuke laatste avond in Arequipa.
Na lekker eten hoort natuurlijk een leuk café. En of we dat vonden! Klein, gezellig, pintjes en toffe mensen.
Natuurlijk was de volgende morgen er veel te snel. We namen nog half slapend de bus naar Puno.
We kwamen toe in de regen, waren doodmoe en daardoor toch wel een beetje slechtgezind... . Hup, ons bed in dus! Alle ja, voor zover we die wiebelende krakende dingen als ons bed beschouwen... .
Vanaf de volgende dag ging het alleen maar beter. We ontdekten al snel dat er in Puno de jaarlijkse "Virgen de la Candelaria"-feesten de stad overnamen. Schuimspuitende- watergooiende mensen, fanfares van 's morgens tot 's avonds en verklede dansende mensen die fier in de parades meeliepen. Na 2 dagen en nachten hadden we het wel gezien maar het was nog lang niet gedaan, nee het ergste moest nog komen!
We zijn dan maar op de eerste beste boot naar de Islas Flotantes gevlucht. In de hoop wat rust te vinden.
'T was de moeite. 'Twas mooi. Vreemd hoe mensen op zelfgemaakte rieten eilanden leven! Knap maar een beetje overgecommercialiseerd.
Het weer was de laatste dagen in Puno verschrikkelijk slecht, veeeel regen en koud! En onweer dat ons uit ons bed deed daveren. Ons humeur ging er dus ook niet op vooruit aangezien we met zo een weer niet veel meer konden doen. We besloten dus om woensdag de bus naar Copacabana te nemen, een nieuw land!
BOLIVIA, Copacabana
Na slechts 3 uurtjes op de bus, kwamen we aan de grens met Bolivia.
De grens: na instructies van de buschauffeur over geld wisselen, gratis toiletten en de immigratie van Peru en Bolivia stapten we uit de bus en deden mooi wat ons gevraagd werd.
Alles liep vlot, we waren de laatsten van onze bus en hadden het natuurlijk aan ons been... drugscontrole, al was dat niet de hoofdreden van de plaatselijke politie om ons te onderzoeken.
We werden van kop tot teen bekeken en op 10 verschillende manieren mooi genoemd! 'T waren eigenlijk 3 kleine vetzakskes die hun kans schoon zagen om wat vrouwelijke aandacht op te eisen. Na de "tienes nobio?" -zinnetjes werden we "vrij" gelaten.
We gingen braaf naar de immigratie en kregen eerst een stempel dat we Peru verlaten hadden, en daarna een nieuwe stempel, die van Bolivia! Ons eerste maand en daarmee ook ons eerste land liggen voorgoed achter ons!
Copacabana stond ons direct aan, rustig (amper verkeer!), klein en gezellig. We vonden een hostel dat lijkt op Barbie's huis. Veel roos! Maar wel gezellig en supermooi uitzicht vanop het dak! En bovendien nog goedkoop ook, 1 euro per nacht, per persoon!
We zijn van plan om nog wat eilandjes te bezoeken en hier toch enkele dagen te spenderen. Daarna zien we wel weer... .
Dikke zoenen van ons
xxx
P.S.: We hebben nog wel nieuwe foto's en ook onnozele filmpjes maar voorlopig krijgen we die er niet op vanwege de trage internetverbinding. Het zal voor in La Paz zijn waarschijnlijk dus nog eventjes geduld!!
Jaja we weten het, het is weer een tijdje geleden.
We zijn Puno binnengegaan na een leuke laatste avond in Arequipa.
Na lekker eten hoort natuurlijk een leuk café. En of we dat vonden! Klein, gezellig, pintjes en toffe mensen.
Natuurlijk was de volgende morgen er veel te snel. We namen nog half slapend de bus naar Puno.
We kwamen toe in de regen, waren doodmoe en daardoor toch wel een beetje slechtgezind... . Hup, ons bed in dus! Alle ja, voor zover we die wiebelende krakende dingen als ons bed beschouwen... .
Vanaf de volgende dag ging het alleen maar beter. We ontdekten al snel dat er in Puno de jaarlijkse "Virgen de la Candelaria"-feesten de stad overnamen. Schuimspuitende- watergooiende mensen, fanfares van 's morgens tot 's avonds en verklede dansende mensen die fier in de parades meeliepen. Na 2 dagen en nachten hadden we het wel gezien maar het was nog lang niet gedaan, nee het ergste moest nog komen!
We zijn dan maar op de eerste beste boot naar de Islas Flotantes gevlucht. In de hoop wat rust te vinden.
'T was de moeite. 'Twas mooi. Vreemd hoe mensen op zelfgemaakte rieten eilanden leven! Knap maar een beetje overgecommercialiseerd.
Het weer was de laatste dagen in Puno verschrikkelijk slecht, veeeel regen en koud! En onweer dat ons uit ons bed deed daveren. Ons humeur ging er dus ook niet op vooruit aangezien we met zo een weer niet veel meer konden doen. We besloten dus om woensdag de bus naar Copacabana te nemen, een nieuw land!
BOLIVIA, Copacabana
Na slechts 3 uurtjes op de bus, kwamen we aan de grens met Bolivia.
De grens: na instructies van de buschauffeur over geld wisselen, gratis toiletten en de immigratie van Peru en Bolivia stapten we uit de bus en deden mooi wat ons gevraagd werd.
Alles liep vlot, we waren de laatsten van onze bus en hadden het natuurlijk aan ons been... drugscontrole, al was dat niet de hoofdreden van de plaatselijke politie om ons te onderzoeken.
We werden van kop tot teen bekeken en op 10 verschillende manieren mooi genoemd! 'T waren eigenlijk 3 kleine vetzakskes die hun kans schoon zagen om wat vrouwelijke aandacht op te eisen. Na de "tienes nobio?" -zinnetjes werden we "vrij" gelaten.
We gingen braaf naar de immigratie en kregen eerst een stempel dat we Peru verlaten hadden, en daarna een nieuwe stempel, die van Bolivia! Ons eerste maand en daarmee ook ons eerste land liggen voorgoed achter ons!
Copacabana stond ons direct aan, rustig (amper verkeer!), klein en gezellig. We vonden een hostel dat lijkt op Barbie's huis. Veel roos! Maar wel gezellig en supermooi uitzicht vanop het dak! En bovendien nog goedkoop ook, 1 euro per nacht, per persoon!
We zijn van plan om nog wat eilandjes te bezoeken en hier toch enkele dagen te spenderen. Daarna zien we wel weer... .
Dikke zoenen van ons
xxx
P.S.: We hebben nog wel nieuwe foto's en ook onnozele filmpjes maar voorlopig krijgen we die er niet op vanwege de trage internetverbinding. Het zal voor in La Paz zijn waarschijnlijk dus nog eventjes geduld!!
maandag 5 februari 2007
Wildet echt weten?
Ok nu voor echt, vergeef ons we zijn zot maar da wisten jullie al wel.
De feiten:
Zaterdagmorgend 03/02 zijn we met de bus van Arequipa naar Chivay, het eerste dorpje in de Cañon, vertrokken met een lokale bus.
We zaten niet naast elkaar. Sarah zat naast opgedroogde kots, mmmmm... en Reina, die zat achter nen Engelstaligen toerist met megapellen op hare kop! mmmmm... Dat was al een goed begin.
Een beetje later begon de bus vol te lopen ( niet met kots uiteraard!) met mensen... . En hupla, Sarah werd besprongen... door een lammetje! Klein, schattig en binnekort klaar voor de pot! Hopelijk leest Gaia niet mee!
Na dik 3 uur (vinden we ondertussen al zoals de tram van de Groenplaats naar ´t Zuid) kwamen we toe in een klein dorpje Chivay genaamd.
De omgeving was super!
We vonden een hostel dat er op het eerste zicht wel leuk uitzag, en het was goedkoop! We vonden het wel verdacht dat de eigenaars hun lach niet konden inhouden toen we zeiden dat we het namen... . En 's nachts werd duidelijk waarom. Luide tjingeltjangel muziek tot de vroege uurtjes en om half 6 gewekt door crèche-achtige geluiden en instortende muren. Dat is het leven!
Gelukkig moesten we vroeg op om met een andere lokale (snot)bus naar Cruz del Condor te rijden(zie foto). Dit duurde ongeveer 2 uur, gelukkig hadden we niets gegeten want er waren enkele putjes in de weg...uhum!
Maar het was de moeite want condors hebben we wel gezien! Ne privéshow boven ons hoofd. Prachtig!
Terug in Chivay gingen we op zoek naar de lokale warmwaterbronnen. Na een grote wandeling, begeleidt door een straathond, waar Reina NIET zo blij mee was, kwamen we toe aan het lokale zwembad. Mmmmm... echte bronnen! Maar warm was het wel! En zalig ook!
We leerden er een toffe Duitser, van ongeveer 75 jaar kennen. Toen we door gingen vroeg hij om een "koesjen" mmmmm...
'S avonds werden we in slaap gewiegd door de oh zo leuke muziek, en 's morgens weer gewekt door de zachte klopjes op de muren en zingende kindjes in de gang. Zalig dus!
Nu zijn we terug in Arequipa voor een nachtje, morgen zijn we weg, naar Puno.
Foto's van dit alles zijn nog altijd op dezelfde plaats te vinden!
Besitos
Sarah y Reina
De feiten:
Zaterdagmorgend 03/02 zijn we met de bus van Arequipa naar Chivay, het eerste dorpje in de Cañon, vertrokken met een lokale bus.
We zaten niet naast elkaar. Sarah zat naast opgedroogde kots, mmmmm... en Reina, die zat achter nen Engelstaligen toerist met megapellen op hare kop! mmmmm... Dat was al een goed begin.
Een beetje later begon de bus vol te lopen ( niet met kots uiteraard!) met mensen... . En hupla, Sarah werd besprongen... door een lammetje! Klein, schattig en binnekort klaar voor de pot! Hopelijk leest Gaia niet mee!
Na dik 3 uur (vinden we ondertussen al zoals de tram van de Groenplaats naar ´t Zuid) kwamen we toe in een klein dorpje Chivay genaamd.
De omgeving was super!
We vonden een hostel dat er op het eerste zicht wel leuk uitzag, en het was goedkoop! We vonden het wel verdacht dat de eigenaars hun lach niet konden inhouden toen we zeiden dat we het namen... . En 's nachts werd duidelijk waarom. Luide tjingeltjangel muziek tot de vroege uurtjes en om half 6 gewekt door crèche-achtige geluiden en instortende muren. Dat is het leven!
Gelukkig moesten we vroeg op om met een andere lokale (snot)bus naar Cruz del Condor te rijden(zie foto). Dit duurde ongeveer 2 uur, gelukkig hadden we niets gegeten want er waren enkele putjes in de weg...uhum!
Maar het was de moeite want condors hebben we wel gezien! Ne privéshow boven ons hoofd. Prachtig!
Terug in Chivay gingen we op zoek naar de lokale warmwaterbronnen. Na een grote wandeling, begeleidt door een straathond, waar Reina NIET zo blij mee was, kwamen we toe aan het lokale zwembad. Mmmmm... echte bronnen! Maar warm was het wel! En zalig ook!
We leerden er een toffe Duitser, van ongeveer 75 jaar kennen. Toen we door gingen vroeg hij om een "koesjen" mmmmm...
'S avonds werden we in slaap gewiegd door de oh zo leuke muziek, en 's morgens weer gewekt door de zachte klopjes op de muren en zingende kindjes in de gang. Zalig dus!
Nu zijn we terug in Arequipa voor een nachtje, morgen zijn we weg, naar Puno.
Foto's van dit alles zijn nog altijd op dezelfde plaats te vinden!
Besitos
Sarah y Reina
vrijdag 2 februari 2007
Arequipa, stad der zieken....
Jaja, inderdaad, het is gebeurd. We zijn ziek geweest! We kwamen hier maandagmorgend toe en zijn direct in ons bed gekropen, en vanaf dan zijn we er niet echt meer uit geweest.
Alhoewel, dinsdag was alles nog in orde, dan zijn we hier in Arequipa een beetje gaan rondwandelen op het gemakske. 'S avonds iets gaan eten, en daarna brak de hel los... eerst was het Sarah haar beurt! De hele nacht, nu ja late we daar maar niet over uitbreiden... .
'S morgens tegen 5 uur vielen we dan eindelijk in slaap. En we hebben het de hele dag rustig aan gedaan, Reina naar de winkel, Sarah vooral veel rusten. Tegen de avond was het al wel wat beter. Op tijd in ons bedje gekropen.
En dan was het natuurlijk Reina haar beurt! Ze werd wakker met griep, jaja de griep, we snappen niet waar dat ineens vandaan kwam maar alle... . Nu was het Sarah haar beurt om naar de winkel te gaan en Reina haar beurt om te slapen. En wonder boven wonder, vanmorgen stonden we op, allebei kerngezond en goed uitgeslapen!
Eindelijk kunnen we morgen naar de "Cañon del Colca" vertrekken (was eigenlijk gepland voor woensdag...). Daar kijken we allebei wel ontzettend hard naar uit.
Zo, nu weten jullie dat het hier niet altijd rozengeur en manenschijn is, maar ook af en toe kotserige miserie ... .
We houden jullie op de hoogte van onze verdere uitspattingen!
Besos xx
Alhoewel, dinsdag was alles nog in orde, dan zijn we hier in Arequipa een beetje gaan rondwandelen op het gemakske. 'S avonds iets gaan eten, en daarna brak de hel los... eerst was het Sarah haar beurt! De hele nacht, nu ja late we daar maar niet over uitbreiden... .
'S morgens tegen 5 uur vielen we dan eindelijk in slaap. En we hebben het de hele dag rustig aan gedaan, Reina naar de winkel, Sarah vooral veel rusten. Tegen de avond was het al wel wat beter. Op tijd in ons bedje gekropen.
En dan was het natuurlijk Reina haar beurt! Ze werd wakker met griep, jaja de griep, we snappen niet waar dat ineens vandaan kwam maar alle... . Nu was het Sarah haar beurt om naar de winkel te gaan en Reina haar beurt om te slapen. En wonder boven wonder, vanmorgen stonden we op, allebei kerngezond en goed uitgeslapen!
Eindelijk kunnen we morgen naar de "Cañon del Colca" vertrekken (was eigenlijk gepland voor woensdag...). Daar kijken we allebei wel ontzettend hard naar uit.
Zo, nu weten jullie dat het hier niet altijd rozengeur en manenschijn is, maar ook af en toe kotserige miserie ... .
We houden jullie op de hoogte van onze verdere uitspattingen!
Besos xx
zondag 28 januari 2007
Machu Picchu en "William"
Sommigen van jullie hebben het misschien al gezien...er zijn nieuwe foto´s!!! En van de Machu Picchu dan nog wel...
Donderdag morgend namen we de plaatselijk "first class" trein met extra beenruimte (ni dus) naar Aguas Calientes. Na 3 uren omhoog, omlaag, snel en traag kwamen we in een overdonderend mooi landschap terecht! We wisten niet waar eerst te kijken.
Na veel getwijfel in ons Hostalleke, besloten we om toch maar diezelfde dag naar de Machu Picchu te gaan en niet te wachten tot de dag erna... het weer is er nogal wisselvallig.. vandaar de twijfels.
Maaaar natuurlijk hadden we geluk, de stralende zon scheen over de overweldigende ruïnes, waardoor alles er nog sprookjesachtiger uitzag. Twas (en jaja is) er prachtig!
Een plotse energie opstoot deed ons beslissen dat we helemaal te voet terug naar Aguas Calientes wilden. We waren niet te stoppen en het heeft ons echt deugd gedaan.
Tijdens het avondeten werden we spontaan door onze charmante, halve meter lange ober uitgenodigt om te gaan dansen, waar we jammer genoeg echt geen energie meer voor hadden.
Vrijdag avond kwamen we met dezelfde hobbeltrein terug aan in Cusco, weeral.
We hoopten om Zaterdag met de bus naar Arequipa te vertrekken, niet dus... we moesten hier nog een nachtje langer blijven.
Daarom gingen we gisterenavond weeral eens een leuk en goedkoop hostelleke zoeken, deze keer hadden we het wel getroffen: tv, eigen badkamer, proper en super gezellig.... en dat maar voor 30 soles.... dachten we, tot we deze morgend ineens het bordje van de zogenaamde 30 soles zagen veranderen in 30 dollar ( het dollar en soles teken is praktisch hetzelfde, alleen heeft soles maar 1 streepje) dik gescheten dus!!!
We hebben er maar is goed om gelachen en weten nu da we ´s morgens onze prut beter uit onze ogen moeten wrijven!
En nu vragen jullie je waarschijnlijk af wie "William" is?
tis een ongelooflijk lieve en verstandige jongeman, die onze beide hartjes veroverd heeft.
Hij is 11 jaar en een straatjongen. Vanmiddag kwam hij spontaan naar ons toe met de vraag: "remember me?" en zo hebben we een heel gezellige namiddag samen doorgebracht.
Hij was zot van ons "Spaans- Engels" boekje waar hij heel de tijd verdiept in zat te lezen.
Zowel hij als wij hebben er heel veel aan gehad!
Jaja en het was nog niet gedaan... enkele uurtjes later hadden we er weer een schattig manneke bij. We hebben "arm geworsteld", ijsjes gegeten, huidskleuren vergeleken en ons beste Spaans naar boven gehaald. Kortom, een leuke Cusco afsluiter!
Onze bus en ons volgende avontuur staan al te wachten.
¡Hasta luego!
Donderdag morgend namen we de plaatselijk "first class" trein met extra beenruimte (ni dus) naar Aguas Calientes. Na 3 uren omhoog, omlaag, snel en traag kwamen we in een overdonderend mooi landschap terecht! We wisten niet waar eerst te kijken.
Na veel getwijfel in ons Hostalleke, besloten we om toch maar diezelfde dag naar de Machu Picchu te gaan en niet te wachten tot de dag erna... het weer is er nogal wisselvallig.. vandaar de twijfels.
Maaaar natuurlijk hadden we geluk, de stralende zon scheen over de overweldigende ruïnes, waardoor alles er nog sprookjesachtiger uitzag. Twas (en jaja is) er prachtig!
Een plotse energie opstoot deed ons beslissen dat we helemaal te voet terug naar Aguas Calientes wilden. We waren niet te stoppen en het heeft ons echt deugd gedaan.
Tijdens het avondeten werden we spontaan door onze charmante, halve meter lange ober uitgenodigt om te gaan dansen, waar we jammer genoeg echt geen energie meer voor hadden.
Vrijdag avond kwamen we met dezelfde hobbeltrein terug aan in Cusco, weeral.
We hoopten om Zaterdag met de bus naar Arequipa te vertrekken, niet dus... we moesten hier nog een nachtje langer blijven.
Daarom gingen we gisterenavond weeral eens een leuk en goedkoop hostelleke zoeken, deze keer hadden we het wel getroffen: tv, eigen badkamer, proper en super gezellig.... en dat maar voor 30 soles.... dachten we, tot we deze morgend ineens het bordje van de zogenaamde 30 soles zagen veranderen in 30 dollar ( het dollar en soles teken is praktisch hetzelfde, alleen heeft soles maar 1 streepje) dik gescheten dus!!!
We hebben er maar is goed om gelachen en weten nu da we ´s morgens onze prut beter uit onze ogen moeten wrijven!
En nu vragen jullie je waarschijnlijk af wie "William" is?
tis een ongelooflijk lieve en verstandige jongeman, die onze beide hartjes veroverd heeft.
Hij is 11 jaar en een straatjongen. Vanmiddag kwam hij spontaan naar ons toe met de vraag: "remember me?" en zo hebben we een heel gezellige namiddag samen doorgebracht.
Hij was zot van ons "Spaans- Engels" boekje waar hij heel de tijd verdiept in zat te lezen.
Zowel hij als wij hebben er heel veel aan gehad!
Jaja en het was nog niet gedaan... enkele uurtjes later hadden we er weer een schattig manneke bij. We hebben "arm geworsteld", ijsjes gegeten, huidskleuren vergeleken en ons beste Spaans naar boven gehaald. Kortom, een leuke Cusco afsluiter!
Onze bus en ons volgende avontuur staan al te wachten.
¡Hasta luego!
dinsdag 23 januari 2007
Hoe moet ik nu toch die foto´s bekijken???
Lees allemaal aandachtig!!!
en zie dat we het genen 2e keer moeten uitleggen he!!!
Op 23 januari hebben we een witte foto (foto zonder beeld dus) op onze blog gezet, in de linker bovenhoek zie je een klein kruisje...
Wat moet je nu doen: gewoon op klikken ja, goed zo je komt nu op onze flickr foto opslagplaats....
Hier kan je dus alles rustig bekijken en herbekijken en....
veel succes en geniet ervan, dat doen wij ook!
Abrazo
en zie dat we het genen 2e keer moeten uitleggen he!!!
Op 23 januari hebben we een witte foto (foto zonder beeld dus) op onze blog gezet, in de linker bovenhoek zie je een klein kruisje...
Wat moet je nu doen: gewoon op klikken ja, goed zo je komt nu op onze flickr foto opslagplaats....
Hier kan je dus alles rustig bekijken en herbekijken en....
veel succes en geniet ervan, dat doen wij ook!
Abrazo
maandag 22 januari 2007
¡¡¡Estrellitas magnífico!!!
Tis een tijdje geleden dat we iets van ons hebben laten horen op de blog maar daar hebben we natuurlijk wel gegronde redenen voor!
Vrijdag zijn we dan vanuit Barranco vertrokken met de bus naar Pisco. De weg uit het centrum van Lima was heel confronterend, tging van straten vol autohandelaartjes over naar echte krottenwijken goed verstopt buiten het centrum, verschrikkelijk om te zien. Daarna kwam vooral heel veel zand, woestijn bijna.
En toen kwamen we in Pisco aan, een klein, vuil dorpje gelegen aan de zee.
Van daaruit hebben we een uitstap naar Paracas en de Islas Ballistas geregeld voor zaterdag. Dus we moesten zaterdagmorgend tegen kwart na 7 paraat staan aan de ingang van ons hostel omdat er nog 7 andere mensen meegingen. Tegen 20 na 7 kwam er al iemand op de deur bonken dat het busje stond te wachten hehe, typisch ons natuurlijk.
Maar het was de moeite! Ongelooflijk, we werden in een bootje rondgevaren langs allemaal rotsachtige eilandjes, bewoond door zeeleeuwen, pinguins, pelikanen en andere prachtige vogels. We keken echt onze ogen uit want zoiets moois zie je niet veel, zeker niet in Belgenlandje.
Nog volledig onder de indruk van wat we gezien hadden, namen we de bus naar Ica, waar we 's avonds de nachtbus naar Cusco namen. Hetwas een comfortabele bus, met zetels die plat konden liggen, en we kregen er ook avond eten en ontbijt op, maar na 15 uur op een "comfortabele bus" heb je het natuurlijk ook wel gehad... .
Het werd al snel donker en toevallig keken we door het gordijntje naar buiten en zagen we echt duizenden prachtige sterretjes die het donkere landschap verlichtten. Adembenemend gewoon!
Tegen de vroege ochtend zagen we dan supermooie landschappen met immense bergen die ons omringden. Veel groen en een vrolijk landschap, wat ons wel deugt deed na die grauwe steden.
Toen kwamen we toe in Cusco, een prachtige stad tussen de bergen. Mooie architectuur, gezellige steegjes echt helemaal ons ding. Alleen...tis hoog en wij komen van zeeniveau dus zoals je al kan raden, toch een beetje last van de hoogte. Koppijn, draaien en nog minder conditie als anders. Maar da valt nog wel goed mee. We moeten gewoon 10 keer stoppen als we 10 treden opstappen, of beter kruipen.
We hebben hier nog veel te ontdekken en kunnen ons hier dan ook nog wel een tijdje bezig houden.
En als we geaclimatiseerd zijn, zijn we van plan om naar de Machu Picchu te gaan. Maar daar krijgen jullie dan weer uitgebreid verslag van, wees gerust!
Abrazo
Sarah y Reina
Vrijdag zijn we dan vanuit Barranco vertrokken met de bus naar Pisco. De weg uit het centrum van Lima was heel confronterend, tging van straten vol autohandelaartjes over naar echte krottenwijken goed verstopt buiten het centrum, verschrikkelijk om te zien. Daarna kwam vooral heel veel zand, woestijn bijna.
En toen kwamen we in Pisco aan, een klein, vuil dorpje gelegen aan de zee.
Van daaruit hebben we een uitstap naar Paracas en de Islas Ballistas geregeld voor zaterdag. Dus we moesten zaterdagmorgend tegen kwart na 7 paraat staan aan de ingang van ons hostel omdat er nog 7 andere mensen meegingen. Tegen 20 na 7 kwam er al iemand op de deur bonken dat het busje stond te wachten hehe, typisch ons natuurlijk.
Maar het was de moeite! Ongelooflijk, we werden in een bootje rondgevaren langs allemaal rotsachtige eilandjes, bewoond door zeeleeuwen, pinguins, pelikanen en andere prachtige vogels. We keken echt onze ogen uit want zoiets moois zie je niet veel, zeker niet in Belgenlandje.
Nog volledig onder de indruk van wat we gezien hadden, namen we de bus naar Ica, waar we 's avonds de nachtbus naar Cusco namen. Hetwas een comfortabele bus, met zetels die plat konden liggen, en we kregen er ook avond eten en ontbijt op, maar na 15 uur op een "comfortabele bus" heb je het natuurlijk ook wel gehad... .
Het werd al snel donker en toevallig keken we door het gordijntje naar buiten en zagen we echt duizenden prachtige sterretjes die het donkere landschap verlichtten. Adembenemend gewoon!
Tegen de vroege ochtend zagen we dan supermooie landschappen met immense bergen die ons omringden. Veel groen en een vrolijk landschap, wat ons wel deugt deed na die grauwe steden.
Toen kwamen we toe in Cusco, een prachtige stad tussen de bergen. Mooie architectuur, gezellige steegjes echt helemaal ons ding. Alleen...tis hoog en wij komen van zeeniveau dus zoals je al kan raden, toch een beetje last van de hoogte. Koppijn, draaien en nog minder conditie als anders. Maar da valt nog wel goed mee. We moeten gewoon 10 keer stoppen als we 10 treden opstappen, of beter kruipen.
We hebben hier nog veel te ontdekken en kunnen ons hier dan ook nog wel een tijdje bezig houden.
En als we geaclimatiseerd zijn, zijn we van plan om naar de Machu Picchu te gaan. Maar daar krijgen jullie dan weer uitgebreid verslag van, wees gerust!
Abrazo
Sarah y Reina
vrijdag 19 januari 2007
Op naar het volgende!
We wilden jullie efkes op de hoogte stellen van onze verdere plannen.
Vandaag (19/01) vertrekken we vanuit Barranco naar Pisco en Paracas met de bus. We hebben er wel zin in om aan onze echte reis te beginnen want hier in Barranco hebben we stilaan alles wel gezien.
We weten nog niet hoe lang we in Pisco of Paracas gaan blijven, maar erna gaan we richting Cusco voor onder andere de Machu Picchu. Daarna gaan we waarschijnlijk naar Arequipa om van daaruit naar Puno-Titicacameer te gaan. Uiteraard is dit nog maar vrij vaag gepland, maar we houden jullie wel op de hoogte als er veranderingen zijn.
Nu onze ervaringen en eerste indrukken tot nu toe want daar weten jullie eigenlijk nog niets van he! De zee heeft een gigantische indruk gemaakt omdat ze zo wijds is, echt nog nooit gezien. Maar ze is wel vuil om in te zwemmen... . Iedereen kan hier surfen! Zelfs de kleine kindjes leren het blijkbaar op school, super vinden we dat! En de golven zijn voor ons echt wel groot.
We hebben hier al superveel kevertjes (VW autootjes!!) gezien. Mooi!!
T is ier ook warm! Ma voorlopig zijn we nog niet geroosterd..Hopelijk blijft dat ook zo.
Vriendelijke mensen, de politie komt zelfs van tijd tot tijd een praatje maken met ons. Jaja, we hebben ons beste Spaans al uit de kast (rugzak) moeten halen.
We hebben het hier in Barranco wel goed gehad die 3 dagen maar het is dus tijd voor verandering!
Goed Belgjes en niet Belgjes, wees voorzichtig daar met al die wind!! Leg alles goed vast, geliefden inbegrepen, of ze gaan vliegen!
grande besos y un abrazo muy fuerte
Sarah y Reina
Vandaag (19/01) vertrekken we vanuit Barranco naar Pisco en Paracas met de bus. We hebben er wel zin in om aan onze echte reis te beginnen want hier in Barranco hebben we stilaan alles wel gezien.
We weten nog niet hoe lang we in Pisco of Paracas gaan blijven, maar erna gaan we richting Cusco voor onder andere de Machu Picchu. Daarna gaan we waarschijnlijk naar Arequipa om van daaruit naar Puno-Titicacameer te gaan. Uiteraard is dit nog maar vrij vaag gepland, maar we houden jullie wel op de hoogte als er veranderingen zijn.
Nu onze ervaringen en eerste indrukken tot nu toe want daar weten jullie eigenlijk nog niets van he! De zee heeft een gigantische indruk gemaakt omdat ze zo wijds is, echt nog nooit gezien. Maar ze is wel vuil om in te zwemmen... . Iedereen kan hier surfen! Zelfs de kleine kindjes leren het blijkbaar op school, super vinden we dat! En de golven zijn voor ons echt wel groot.
We hebben hier al superveel kevertjes (VW autootjes!!) gezien. Mooi!!
T is ier ook warm! Ma voorlopig zijn we nog niet geroosterd..Hopelijk blijft dat ook zo.
Vriendelijke mensen, de politie komt zelfs van tijd tot tijd een praatje maken met ons. Jaja, we hebben ons beste Spaans al uit de kast (rugzak) moeten halen.
We hebben het hier in Barranco wel goed gehad die 3 dagen maar het is dus tijd voor verandering!
Goed Belgjes en niet Belgjes, wees voorzichtig daar met al die wind!! Leg alles goed vast, geliefden inbegrepen, of ze gaan vliegen!
grande besos y un abrazo muy fuerte
Sarah y Reina
woensdag 17 januari 2007
Ons eerste nachtje in Lima...
Hola queridos amigos!
Na het zware afscheid van familie en vrienden zijn we dan uiteindelijk op het vliegtuig gestrompeld. Om half 3 snachts jullie tijd zijn we aan ons hostel aangekomen, doodmoe en niet aan te spreken.
Met onze benen in onze nek geslagen hebben we 14uur gevlogen, om dan terug kapot uit het vliegtuig te stappen.
Zoals we verwacht hadden stond er ons een menigte van jewelste op te wachten, met naambordje en alles erop en eraan!! Nee, het was 1 lieve meneer die ons met bordje stond op te wachten. En ons veilig (watveiligte noemen is in dit verkeer!!) aan ons slaapplaats dropte.
We wilden even laten weten dat alles dik in orde is met ons en we laten zeker iets weten van zodra we hier een beetje de omgeving verkend hebben!
Bedankt voor degenen die ons zijn komen uitzwaaien in Zaventem! En ook iedereen bedankt voor de leuke, soms ontroerende, briefjes! Ze hebben ons in het vliegtuig spontaan een rol wcpapier gegeven voor de stortvloed tranen!!
Dikke kus en jullie horen ons nog!
Sarah en Reina
Na het zware afscheid van familie en vrienden zijn we dan uiteindelijk op het vliegtuig gestrompeld. Om half 3 snachts jullie tijd zijn we aan ons hostel aangekomen, doodmoe en niet aan te spreken.
Met onze benen in onze nek geslagen hebben we 14uur gevlogen, om dan terug kapot uit het vliegtuig te stappen.
Zoals we verwacht hadden stond er ons een menigte van jewelste op te wachten, met naambordje en alles erop en eraan!! Nee, het was 1 lieve meneer die ons met bordje stond op te wachten. En ons veilig (watveiligte noemen is in dit verkeer!!) aan ons slaapplaats dropte.
We wilden even laten weten dat alles dik in orde is met ons en we laten zeker iets weten van zodra we hier een beetje de omgeving verkend hebben!
Bedankt voor degenen die ons zijn komen uitzwaaien in Zaventem! En ook iedereen bedankt voor de leuke, soms ontroerende, briefjes! Ze hebben ons in het vliegtuig spontaan een rol wcpapier gegeven voor de stortvloed tranen!!
Dikke kus en jullie horen ons nog!
Sarah en Reina
zaterdag 13 januari 2007
zaterdag 6 januari 2007
2 guapas... nog steeds in België...
... Maar niet voor lang, want nog welgeteld 10 dagen en we zitten met onze zenuwachtige kont voor meer dan 14 uur op een stoel in een of ander vliegtuig geplakt!
Wa gaat da geven?!...
Veel stress, want we hebben al geen zittend gat en als je dan ook nog eens 'vliegende angst' hebt?! ... (ja Reina..) ... komt da ni goe hé!
Nu voor de echte wijsneuzen...
We vertrekken op 16 januari om 8u15 in zaventem. Dus voor de mensen die ons echt gaan missen en willen uitzwaaien... om 5u45 aan de roltrap héhé.
Zie maar dat jullie er staan, we rekenen op jullie...
en pas op excuses worden niet aanvaard!
Als het ons dan uiteindelijk gelukt is om van de talrijke menigte afscheid te nemen, kruipen we doodmoe en misschien wel een beetje verdrietig het vliegtuig op richting Peru, Lima...
En daar begint het feest pas echt goed...
Want als we daar toekomen, staat er ons weer een andere menigte op te wachten...
of misschien ook niet...
Maar daar trekken we ons niets van aan. Desnoods fantaseren we die menigte en gaan we eventjes bekomen van al die nieuwe geuren, kleuren,... in onze 'Nieuwe' omgeving!
Voila, we houden jullie allemaal wel op de hoogte van onze ongetwijfeld spannende avonturen daar...
We zien jullie graag en jaja... we gaan jullie ook missen...
Muchos besos
Reina y Sarah
-xxx-
Wa gaat da geven?!...
Veel stress, want we hebben al geen zittend gat en als je dan ook nog eens 'vliegende angst' hebt?! ... (ja Reina..) ... komt da ni goe hé!
Nu voor de echte wijsneuzen...
We vertrekken op 16 januari om 8u15 in zaventem. Dus voor de mensen die ons echt gaan missen en willen uitzwaaien... om 5u45 aan de roltrap héhé.
Zie maar dat jullie er staan, we rekenen op jullie...
en pas op excuses worden niet aanvaard!
Als het ons dan uiteindelijk gelukt is om van de talrijke menigte afscheid te nemen, kruipen we doodmoe en misschien wel een beetje verdrietig het vliegtuig op richting Peru, Lima...
En daar begint het feest pas echt goed...
Want als we daar toekomen, staat er ons weer een andere menigte op te wachten...
of misschien ook niet...
Maar daar trekken we ons niets van aan. Desnoods fantaseren we die menigte en gaan we eventjes bekomen van al die nieuwe geuren, kleuren,... in onze 'Nieuwe' omgeving!
Voila, we houden jullie allemaal wel op de hoogte van onze ongetwijfeld spannende avonturen daar...
We zien jullie graag en jaja... we gaan jullie ook missen...
Muchos besos
Reina y Sarah
-xxx-
Abonneren op:
Posts (Atom)
