¡Hola todos!
Tja, eindelijk, eindelijk na 2 weken vertrekken we morgen uit La Paz! We waren van plan om van hieruit naar Coroico te gaan, in afwachting van Santa Cruz, waar we door de overvloedige regen nog steeds niet geraken.
Maar... natuurlijk kon alles niet zomaar vlotjes verlopen!
Gisteren kreeg Sarah een mailtje van haar papa waarin stond dat we toch zeker eens moesten checken op ons paspoort voor hoe lang we hier in Bolivia mogen blijven. We waren er vrij gerust in dat dat voor 90 dagen was. Maar we keken het toch maar eens na...en wat bleek? We hebben een stempel die ons toelating geeft voor 30 dagen.
Wat dus betekent dat we hier ten laatste op 15/03 buiten moeten zijn!
Grote veranderingen in ons planning dus! In plaats van op ons gemakje naar Coroico en eventueel Cochabamba te gaan, vertrekken we morgenavond naar Uyuni. Een
13 uur-durende busrit, deze keer niet in een comfortable slaapbus zoals in Peru.
We waren zowieso wel van plan om eind april, begin mei naar Uyuni te gaan en daar een 3-daagse jeeptocht naar Salar de Uyuni(enorme zoutvlaktes en gekleurde meren ongeveer even groot als half belgie) te doen.
Maar we hebben dus beslist om dat deze week al te doen omdat het van daaruit gemakkelijk is om over de grens met Chili te gaan. Dat is nodig zodat we opnieuw Bolivia binnen kunnen, dit keer hopelijk wel met een stempel voor 90 dagen... .
Tegen die tijd zijn we toch al weer een weekje verder en hopelijk geraken we dan wel in Santa Cruz, als de weergoden ons gunstig gezind zijn natuurlijk.
Maar dus, morgen vertrekken we uit La Paz, toch allebei met een beetje spijt in ons hart. Ook al is het een grote, vuile, stinkende en soms gevaarlijke stad, we voelen ons hier ondertussen al wel echt thuis. Ons leuk Hostelleke met onze slaapkast die volgestouwd is met allerlei rommel... . Ja we hebben het hier echt wel goed gehad. En ook wel enkele mensen leren kennen, die ondertussen al wel weer vertrokken zijn.
Gisteren zagen we in de plaatselijke bioscoop een ongelooflijk aangrijpende docufilm over kinderen die in de mijnen van Potosí werken "El minero del diablo". We waren er echt van onder de indruk dus als je hem in Belgie kan vinden, zeker naar kijken! Ga maar eens kijken op www.thedevilsminer.com!
Op naar het volgende avontuur dus, en het zal ons goed doen ook want eerlijk gezegd zijn we stilaan een beetje lui aan het worden omdat we hier zoveel tijd hebben.
Alleszinds, bedankt papa van Sarah, moesten we jou en je goede raad niet hebben gehad zaten we wel dik in de problemen... . Hihihihi beginnersfoutje zullen we het maar noemen he!
Dikke zoenen, Sarah en Reina
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten