Uyuni, kontpijn, Jeeptrip, wodka, frontera,genieten, drijven, zonsondergang, sandboarden en nog veel meer...

Ok waar moeten we beginnen, lang niet geschreven en zoveel gedaan...
Bij het begin dan maar...

Bus naar Uyuni:
Zwaar, rammel rammel rammel, koud koud koud, lachen, slapen... neeje da ni!
Na ongeveer 14 uur kwamen we doodmoe en dooreengeschud aan in Uyuni. We vonden een goed hostel en kropen in ons bed, eindelijk!
Uyuni is een klein 'gat' dat zoals velen leeft van de toeristen die naar Salar de Uyuni willen...Wij dus ook!
Na lang twijfelen vonden we de volgende dag een agentschap voor onze 3 daagse jeeptrip naar Salar de Uyuni en overzet naar Chile!
Natuurlijk moesten er nog andere mensen mee, wat het alleen maar leuker zou maken.
Ze vertelden ons dat er 2 Australische chicos mee zouden gaan, da zagen we wel zitten.
Maar niets was minder waar. We hadden ons al op het ergste voorbereid door te speculeren over wie het al dan niet zou kunnen zijn, maar dit overtrof alles.
Om half 11 vertrok onze jeep, en ja toen kwam het moment van de waarheid: we zagen 4 prachtige verschijningen op ons afkomen... ze waren groot, ze waren breed, ze waren donker..of toch niet, ze waren pools, ze waren zat, ze hadden snorren (of toch bijna allemaal) en ze waren oud, kortom we lagen plat van't lachen!
2 mannen en 2 vrouwen.
Maar de trip was echt super!
We zagen enorme zoutvlaktes, woestijnen, miljoenen sterren, gekleurde meren, flamingo's, geisers en namen een heerlijk bad in een warmwaterbron van 40 graden terwijl het buiten aan het vriezen was en het net licht begon te worden!
We hebben zoveel mooie dingen gezien en gedaan, dat het moeilijk is om alles te beschrijven.
Aan de andere kant hebben we 2 nachten geen oog dicht gedaan door de nooit eerder gehoord hard snurkende polen, maar hoe Reina ook riep en met haar pillamp scheen, niets bleek te helpen!
Na een vermoeiende reis werden we midden in de woestijn afgezet aan de grens met Chile.
Het was van daaruit maar een busrit van een klein uurtje, maar het verschil was al meteen te merken. Wegen die geasfalteerd zijn, verkeersborden, grotere mensen (en dikkere), temperatuur die ineens de hoogte in schoot, het voelde meteen veel europeser aan.

Het vervolg van Chile, San Pedro de Atacama krijgen jullie morgen of een van de dagen. Hou jullie al maar vast!

Besitos
reina y Sarah