Er zijn nog enkele van onze laatste filmpjes die we nog niet op de blog hadden gezet. Dus bij deze doe ik dat hier even, aangezien ik toch niet veel nuttigs te doen heb hier in Belgenland. En dan moet Saratje haar daar ginder ver niet mee bezighouden! Vooral die van de watervallen zijn de moeite om even te bekijken!
Doe da nog goe saartje! Ik mis uuuuuuuu!!!!
Reina
Joyride cafe Sucre: http://www.youtube.com/watch?v=fyt0hk1ExgY
Uitzicht Sucre: http://www.youtube.com/watch?v=xWSIEfi8Pyc
Toffe groep: http://www.youtube.com/watch?v=V8qzNNj3XIo
Bus van Bolivia naar Argentina: http://www.youtube.com/watch?v=xzKR37gkvc4
Grens Bolivia-Argentina: http://www.youtube.com/watch?v=jv2PmpQAc8A
Cataratas de Iguazu 1: http://www.youtube.com/watch?v=aIz1YNSWueA
Cataratas de Iguazu 2: http://www.youtube.com/watch?v=SijS9lbUKMU
Cataratas de Iguazu 3: http://www.youtube.com/watch?v=oByto0-_aS0
Cataratas de Iguazu 4: http://www.youtube.com/watch?v=NysKd9W1MKE
zondag 1 juli 2007
woensdag 20 juni 2007
Ik ben thuis...
Hallo iedereen,
Op 17/06 vertrok ik vanuit Buenos Aires richting Rio de Janeiro. Het was voor mij verrschrikkelijk moeilijk om afscheid te nemen van Sarah en van alles wat we hebben meegemaakt. Eens door de gate betekende dat ik niet meer terugkon. Het was gedaan... . Aan deze mooie reis is voor mij dan een einde gekomen. En dat is toch wel hard.
Ik was al doodmoe, en na ongeveer 17 uur vliegen en 10 uur wachten in luchthavens, kon ik geen pap meer zeggen. Gelukkig stonden mijn ouders en ons Drika mij op te wachten in Zaventem.
Ondertussen ben ik dus al de 3e dag terug thuis en het doet toch verschrikkelijk raar. Mijn eigen bed, mijn eigen kamer, alles is proper!!! Dat ben ik niet meer gewoon en dat is natuurlijk wel leuk.
Anderzijds is het heel raar om hier te zijn. Alles is nog zoals het was en daardoor lijkt het wel alsof ik nooit ben weggeweest. Hoe raar dat ook mag klinken.
Maar ik ben zeker dat ik het snel genoeg weer gewoon zal worden. Ik hoop dat Sarah zich daar nog amuseert en vooral voorzichtig is. Ik kijk al uit naar augustus!!
Feliz viaje y cuidate!!
Besos Reina xxxxxxxxx
Op 17/06 vertrok ik vanuit Buenos Aires richting Rio de Janeiro. Het was voor mij verrschrikkelijk moeilijk om afscheid te nemen van Sarah en van alles wat we hebben meegemaakt. Eens door de gate betekende dat ik niet meer terugkon. Het was gedaan... . Aan deze mooie reis is voor mij dan een einde gekomen. En dat is toch wel hard.
Ik was al doodmoe, en na ongeveer 17 uur vliegen en 10 uur wachten in luchthavens, kon ik geen pap meer zeggen. Gelukkig stonden mijn ouders en ons Drika mij op te wachten in Zaventem.
Ondertussen ben ik dus al de 3e dag terug thuis en het doet toch verschrikkelijk raar. Mijn eigen bed, mijn eigen kamer, alles is proper!!! Dat ben ik niet meer gewoon en dat is natuurlijk wel leuk.
Anderzijds is het heel raar om hier te zijn. Alles is nog zoals het was en daardoor lijkt het wel alsof ik nooit ben weggeweest. Hoe raar dat ook mag klinken.
Maar ik ben zeker dat ik het snel genoeg weer gewoon zal worden. Ik hoop dat Sarah zich daar nog amuseert en vooral voorzichtig is. Ik kijk al uit naar augustus!!
Feliz viaje y cuidate!!
Besos Reina xxxxxxxxx
vrijdag 15 juni 2007
De tijd van afscheid nemen is gekomen... .
Na 5 maanden samen reizen is de tijd van afscheid nemen gekomen. Reina vertrekt op 17/06 terug naar België. Met lood in de schoenen vertrekt ze vanuit Buenos Aires, via Rio de Janeiro, via Madrid, terug naar Brussel.
We hebben samen een supertijd beleefd. Van Peru naar Bolivia, waar we lange tijd bleven, een weekje Chile, om uiteindelijk in Argentinië te belanden.
Hier hebben we de laatste 2 weken nog fantastische dingen gedaan. We bezochten de fameuze Cataratas de Iguazu, waar we allebei serieus van onder de indruk waren! Daarna vertrokken we naar Buenos Aires! Vol verwachtingen na al het goeds dat we over deze gigantische stad hadden gehoord! En fantastisch is het hier wel! Helemaal anders en niet te vergelijken met Bolivia of Peru.
We slapen hier nu al een kleine week bij Daniël, een Argentijnse jongen waarbij we dankzij Julián kunnen logeren. Hij neemt ons overal mee op trot waardoor we delen van de stad zien die we anders nooit zouden te zien krijgen. Onze benen zullen het geweten hebben... hehe.
Maar aan alle mooie dingen komt een einde...nog 1 dag.
Natuurlijk kijkt Reina er wel naar uit om iedereen in België terug te zien! Maar dit reisleventje achterlaten is toch niet zo makkelijk.
Sarah reist nog verder. Zij vertrekt pas in augustus terug naar België. Voor haar dus ook een grote verandering, want met wie moet ze nu lachen, wenen, lopen, stappen, dansen en vooral onnozele filmkes maken?!
We zullen elkaar heel hard missen maar we weten dat we allebei voor de rest van ons leven mooie herinneringen aan deze reis overhouden... .
Alleszins, we zorgen er samen met de toffe mensen in Buenos Aires voor dat het een onvergetelijke laatste avond van een onvergetelijke reis wordt!
Allerlaatste dikke zoenen van ons 2 samen
Sarah en Reina
xxx
We hebben samen een supertijd beleefd. Van Peru naar Bolivia, waar we lange tijd bleven, een weekje Chile, om uiteindelijk in Argentinië te belanden.
Hier hebben we de laatste 2 weken nog fantastische dingen gedaan. We bezochten de fameuze Cataratas de Iguazu, waar we allebei serieus van onder de indruk waren! Daarna vertrokken we naar Buenos Aires! Vol verwachtingen na al het goeds dat we over deze gigantische stad hadden gehoord! En fantastisch is het hier wel! Helemaal anders en niet te vergelijken met Bolivia of Peru.
We slapen hier nu al een kleine week bij Daniël, een Argentijnse jongen waarbij we dankzij Julián kunnen logeren. Hij neemt ons overal mee op trot waardoor we delen van de stad zien die we anders nooit zouden te zien krijgen. Onze benen zullen het geweten hebben... hehe.
Maar aan alle mooie dingen komt een einde...nog 1 dag.
Natuurlijk kijkt Reina er wel naar uit om iedereen in België terug te zien! Maar dit reisleventje achterlaten is toch niet zo makkelijk.
Sarah reist nog verder. Zij vertrekt pas in augustus terug naar België. Voor haar dus ook een grote verandering, want met wie moet ze nu lachen, wenen, lopen, stappen, dansen en vooral onnozele filmkes maken?!
We zullen elkaar heel hard missen maar we weten dat we allebei voor de rest van ons leven mooie herinneringen aan deze reis overhouden... .
Alleszins, we zorgen er samen met de toffe mensen in Buenos Aires voor dat het een onvergetelijke laatste avond van een onvergetelijke reis wordt!
Allerlaatste dikke zoenen van ons 2 samen
Sarah en Reina
xxx
donderdag 7 juni 2007
Nog een paar...
Jaa nog een paar filmkes..er moeten er nog veel komen maar internet is niet overal even goed duuus jullie zullen nog een beetje moeten wachten
besos
Amboro 2: http://www.youtube.com/watch?v=Eela_dgEUDE
Ons kamer in Sucre 1: http://www.youtube.com/watch?v=uRMGFHcHzps
Ons kamer in Sucre 2: http://www.youtube.com/watch?v=JeBj2V0j9OA
besos
Amboro 2: http://www.youtube.com/watch?v=Eela_dgEUDE
Ons kamer in Sucre 1: http://www.youtube.com/watch?v=uRMGFHcHzps
Ons kamer in Sucre 2: http://www.youtube.com/watch?v=JeBj2V0j9OA
donderdag 31 mei 2007
Foto's en filmpjes!
Na al die nieuwe avonturen dachten jullie toch niet dat we jullie zonder visueel materiaal zouden laten zitten zeker!
We hebben alweer een nieuwe site voor onze foto's moeten aanmaken! Met de toepasselijke naam "Boludonummer5" (klootzak nummer 5). Op de oude site staan ook nog enkele nieuwe foto's dus ga daar ook maar eens kijken, via de vorige foto die we er op hebben gezet eh!
Voorlopig nog maar 3 filmpjes, de rest volgt nog.
Geniet ervan!
Filmpjes:
Schattige Brenda: http://www.youtube.com/watch?v=kjoMEtdWvVg
In ons hostel, Sucre, 1: http://www.youtube.com/watch?v=KaDz-HR-ljg
Stappen in Amboro: http://www.youtube.com/watch?v=yNfZgzb0PA0
woensdag 30 mei 2007
Sucre en Sarah haar verjaardag!
De eerste dag in Sucre sliepen we veel om van de laatste emoties en de busrit van Santa Cruz te bekomen. En toen begon het... .
Op 24 mei, toen Sarah 24 jaar werd, gingen we naar het alombekende "Joyride café". Ambiance verzekerd!
We leerden er Katrien (een Gents meisje) kennen en zij nodigde ons uit om de dag erna mee haar verjaardag (jaja, ze verjaart een dagje na Sarah!) te komen vieren. Via deze manier leerden we 2 zotte Spanjaarden, 2 sympathieke Italianen, een Brits en een Israëlisch meisje kennen.
Sinds die avond deden we niet veel meer dan ons amuseren, lachen en feesten met die toffe groep! De cultuur, dinosaurussen en andere bezienswaardigheden in Sucre gingen aan ons voorbij.
Het was echt een super Sucre week!
Doodmoe en enkele adressen rijker vertrokken we maandag naar Tarija. Het is een gezellig stadje, overdag in de zon lekker warm, in de schaduw en ´s nachts ijskoud!
Vrijdag vertrekken we hier weer en laten we Bolivia na 3 maand met al zijn mooie herinneringen achter ons! Op naar Argentinië!!
Besitos!
(Voor degenen die het nog niet zagen, hieronder staat nog een stukje geschreven over onze laatste dagen in Santa Cruz)
Op 24 mei, toen Sarah 24 jaar werd, gingen we naar het alombekende "Joyride café". Ambiance verzekerd!
We leerden er Katrien (een Gents meisje) kennen en zij nodigde ons uit om de dag erna mee haar verjaardag (jaja, ze verjaart een dagje na Sarah!) te komen vieren. Via deze manier leerden we 2 zotte Spanjaarden, 2 sympathieke Italianen, een Brits en een Israëlisch meisje kennen.
Sinds die avond deden we niet veel meer dan ons amuseren, lachen en feesten met die toffe groep! De cultuur, dinosaurussen en andere bezienswaardigheden in Sucre gingen aan ons voorbij.
Het was echt een super Sucre week!
Doodmoe en enkele adressen rijker vertrokken we maandag naar Tarija. Het is een gezellig stadje, overdag in de zon lekker warm, in de schaduw en ´s nachts ijskoud!
Vrijdag vertrekken we hier weer en laten we Bolivia na 3 maand met al zijn mooie herinneringen achter ons! Op naar Argentinië!!
Besitos!
(Voor degenen die het nog niet zagen, hieronder staat nog een stukje geschreven over onze laatste dagen in Santa Cruz)
Afscheid Santa Cruz en bezoek Amboró
Na 2 toch wel zware maanden was het tijd om afscheid te nemen van het vrijwilligerswerk. We hebben vele herinneringen aan mooie momenten maar ook aan zwaardere en moeilijke momenten.
Het was niet altijd even gemakkelijk en bij sommige dingen stelden we ons wel vragen maar het was een ongelooflijk leerrijke ervaring, iets wat ons ongetwijfeld ons hele leven zal bijblijven!
De laatste dagen waren niet zoals we gedacht hadden. Er zijn dingen gebeurd die niet moesten gebeuren. Enkele jongens hebben ten opzichte van ons een grens overschreden, wat wij en de organisatie te ver vonden gaan. Door onze reactie hierop hopen we toch iets veranderd te hebben in de positieve zin.
Park Amboro:
Na het vrijwilligerswerk waren we wel toe aan een rustig weekendje weg.
We namen zo weinig mogelijk mee, trokken onze mooiste bottines aan en vertrokken richting Buena Vista; een klein dorpje dicht bij het nationaal park.
Natuurlijk konden we niet verwachten dat we mooi weer hadden, dus besloten we om maar 1 dag in de tropisch regenwoud-achtige omgeving door te brengen.
Het was ongelooflijk mooi, we waanden ons in de film "Apocalypto" (voor degene die hem gezien hebben, voor de anderen zeker doen!).
We zagen oneindig hoge, mooie bomen, tropische vegetatie, papegaaien, verschillende mooie vogels en ja, zelfs enkele aapjes!
Het was een ongelooflijk mooie en ontspannende dag. Na nog een nachtje in Buena Vista keerden we volledig uitgerust terug naar onze Boliviaanse familie om daar onze laatst dagen door te brengen.
Afscheid van onze Boliviaanse familie en santa Cruz:
Ze zijn met velen, ze zijn grappig, ze verzorgden ons goed, ze zien ons graag, ze zijn super, ze zijn onze Boliviaanse familie!
Met veel lawaai en zenuwachtig gedoe werden we naar het busstation gebracht. We werden voor het eerst in onze reis met veel tranen uitgezwaaid. Een heel mooi en warm afscheid! We weten dat we vanaf nu altijd welkom zijn. Ze noemen ons hun Belgische dochters, we moeten af en toe nog eens bellen om te laten weten dat we onze verdere busreizen en avonturen overleefd hebben.
Met elk een sjaal als regalo (geschenkje) rijker, lieten we Santa Cruz achter ons.
Een stad waar we toch veel mensen leerden kennen: de familie, Callecruz, de straatkinderen, Sara en Maarten, enkele andere vrijwilligers, de mensen van de supermarkt en het internetcafe en vele anderen.
Reina zorgde voor nog een laatste onvergetelijke herinnering in Santa Cruz! Vallen deed ze al veel maar dit sloeg toch wel alles!
3u voor ons vertrek gingen we met Genesis nog wat laatste inkopen doen. Toen we volgepakt terug buiten kwamen regende het zo hard dat er geen fatsoenlijke weg naar huis meer te vinden was. We liepen op een modderig paadje, plassen ontwijkend, naast een vuil, stinkend beekje. Sarah voorop met de zakken, Reina erachter met Genesis op haar arm, maar niet voor lang... .
Sarah hoorde een gil, draaide zich om en zag Reina, met Genesis nog steeds op haar arm, op haar knieën vallen en in slow motion op haar buik in de beek schuiven, ja ze gingen kopje onder!
Lachen was het gevolg, wij en de mensen die toevallig alles hadden zien gebeuren, kwamen niet meer bij van het lachen. Genesis stond er als bevroren bij... .
Toen de familie ons vuil en doorweekt zagen terugkomen, lagen ook zij strijk!
Een grappiger einde konden we ons niet voorstellen!!
Het was niet altijd even gemakkelijk en bij sommige dingen stelden we ons wel vragen maar het was een ongelooflijk leerrijke ervaring, iets wat ons ongetwijfeld ons hele leven zal bijblijven!
De laatste dagen waren niet zoals we gedacht hadden. Er zijn dingen gebeurd die niet moesten gebeuren. Enkele jongens hebben ten opzichte van ons een grens overschreden, wat wij en de organisatie te ver vonden gaan. Door onze reactie hierop hopen we toch iets veranderd te hebben in de positieve zin.
Park Amboro:
Na het vrijwilligerswerk waren we wel toe aan een rustig weekendje weg.
We namen zo weinig mogelijk mee, trokken onze mooiste bottines aan en vertrokken richting Buena Vista; een klein dorpje dicht bij het nationaal park.
Natuurlijk konden we niet verwachten dat we mooi weer hadden, dus besloten we om maar 1 dag in de tropisch regenwoud-achtige omgeving door te brengen.
Het was ongelooflijk mooi, we waanden ons in de film "Apocalypto" (voor degene die hem gezien hebben, voor de anderen zeker doen!).
We zagen oneindig hoge, mooie bomen, tropische vegetatie, papegaaien, verschillende mooie vogels en ja, zelfs enkele aapjes!
Het was een ongelooflijk mooie en ontspannende dag. Na nog een nachtje in Buena Vista keerden we volledig uitgerust terug naar onze Boliviaanse familie om daar onze laatst dagen door te brengen.
Afscheid van onze Boliviaanse familie en santa Cruz:
Ze zijn met velen, ze zijn grappig, ze verzorgden ons goed, ze zien ons graag, ze zijn super, ze zijn onze Boliviaanse familie!
Met veel lawaai en zenuwachtig gedoe werden we naar het busstation gebracht. We werden voor het eerst in onze reis met veel tranen uitgezwaaid. Een heel mooi en warm afscheid! We weten dat we vanaf nu altijd welkom zijn. Ze noemen ons hun Belgische dochters, we moeten af en toe nog eens bellen om te laten weten dat we onze verdere busreizen en avonturen overleefd hebben.
Met elk een sjaal als regalo (geschenkje) rijker, lieten we Santa Cruz achter ons.
Een stad waar we toch veel mensen leerden kennen: de familie, Callecruz, de straatkinderen, Sara en Maarten, enkele andere vrijwilligers, de mensen van de supermarkt en het internetcafe en vele anderen.
Reina zorgde voor nog een laatste onvergetelijke herinnering in Santa Cruz! Vallen deed ze al veel maar dit sloeg toch wel alles!
3u voor ons vertrek gingen we met Genesis nog wat laatste inkopen doen. Toen we volgepakt terug buiten kwamen regende het zo hard dat er geen fatsoenlijke weg naar huis meer te vinden was. We liepen op een modderig paadje, plassen ontwijkend, naast een vuil, stinkend beekje. Sarah voorop met de zakken, Reina erachter met Genesis op haar arm, maar niet voor lang... .
Sarah hoorde een gil, draaide zich om en zag Reina, met Genesis nog steeds op haar arm, op haar knieën vallen en in slow motion op haar buik in de beek schuiven, ja ze gingen kopje onder!
Lachen was het gevolg, wij en de mensen die toevallig alles hadden zien gebeuren, kwamen niet meer bij van het lachen. Genesis stond er als bevroren bij... .
Toen de familie ons vuil en doorweekt zagen terugkomen, lagen ook zij strijk!
Een grappiger einde konden we ons niet voorstellen!!
Abonneren op:
Posts (Atom)
